“Lux?” – “Ja…” “Waar ben je?” – “In de keuken!” …… “Ah, daar ben je…. Jemig, wat ben jíj van plan met al die spullen?” – “Ik ga een taart bakken.” ” Nice! Maarre… zomaar, of is er een aanleiding?” – “Jij bent de aanleiding.” “Ik?” – “Ja, jij.” ” Eh… ik volg je even niet. Hoezo ik? Ik ben niet jarig… Ik heb niets bijzonders te vieren vandaag… Waaraan heb ik dan een taart te danken?” – “Aan iets dat nog komen gaat. En iets dat je nooit uit het oog mag verliezen. Vandaar de taart.” “…. je spreekt in raadselen, Lux…. enne… ik wil niet ondankbaar klinken, maar… ik zie daar de ingrediënten en… ik ben glutenintolerant….” – “Dat weet ik.” “… en toch ga je een glutenrijke taart voor me bakken…?” – “Ja!” “Je begrijpt dat ik je even niet kan volgen nu hè…?” – “Ja! Volkomen! En dat is hartstikke mooi.” “Hoezo is het mooi dat ik je niet kan volgen?” – “Omdat dat geweldig goed bijdraagt aan mijn bedoeling met deze taart.” “Wat ís je bedoeling dan met deze taart… die ik niet kan eten?” – “Ah! Aannames!” “Huh?” – “Wie zegt dat ik een taart voor je bak die jij moet eten?” “Eh… wat zou ik er anders mee moeten, Lux?” – “Mijn bedoeling is dat je deze taart nooit vergeet. En ik kan je eigenlijk nu al garanderen dat ik mijn doel ga realiseren. Heeft er ooit eerder iemand een taart voor je gebakken, speciaal voor jou, die je niet kon opeten?” “Nee…. Maar waarom kríjg ik hem dan?” – “Om iets te vieren.” “En… wat is er dan te vieren?” – “Dat er iets komen gaat dat je nu nog niet weet maar dat een belangrijke wending aan dingen gaat geven, waar je heel blij mee zult zijn.” ” Oké… en dat gaan we nu al vieren, met een taart die ik niet kan eten, terwijl het nog helemaal niet in mijn leven is?” – “Yes!” “Ik vind het wel een beetje raar hoor, Lux…” – “Wat precies?” “Nou ja, dat je een taart voor me maakt die ik niet mag eten sowieso. Maar ook dat we iets gaan vieren dat er nog niet is en waarvan ik niet eens weet wát dat dan is, of gaat zijn.” – “Maar daar gáát het nou juist om!” “Leg uit, alsjeblieft…?” – “Deze taart is om te vieren dat er altijd, ook wanneer niets dat doet vermoeden, dingen in aantocht zijn die ons leven opeens een heel andere wending kunnen geven – ten goede. Om nú al te vieren dat er goede wendingen verderop het pad liggen, die elke dag een beetje dichterbij komen. En om dat nooit uit het oog te verliezen. Ik wil gewoon heel graag dat je nooit vergeet dat er nog positieve dingen in het verschiet liggen – altijd.” “Nu klink je net als ik… Je verwoordt de basis van míjn levensinstelling…” – “Dat weet ik. Maar ik merk ook dat er soms momenten zijn waarop je die basis eventjes lijkt te vergeten. En ik zou graag willen dat je het niet meer vergeet. Dus heb ik iets onvergetelijks bedacht.” “Een taart die voor mij gebakken is, maar die ik niet kan opeten…” – “Ja!” “Je bent een wonderlijk wezen, Lux…” – “Zeg eerlijk: ga je dit ooit vergeten?” “Waarschijnlijk niet…” – “Dan is mijn missie nu al geslaagd. Maar ik ga de taart evengoed nog voor je bakken hoor. Oh, enne: gefeliciteerd!” “Met…?” – “Met wat nog komen gaat!” “Right… dankjewel, alvast. O, en Lux… niet dat het heel belangrijk is voor een taart die ik toch niet kan eten, maar puur uit nieuwsgierigheid: kruimel, of ….?” – “Absoluut géén kruimel. Jouw tijd van kruimels is voorbij. Begin maar vast te wennen aan consistentie.”
Misschien is het je recent opgevallen bij mensen in je omgeving, misschien heb je het wel gemerkt aan dynamieken in jezelf: het loslatenvan van alles en nog wat is deze zomer een waar thema in het leven van velen. Opvallend veel mensen zijn deze periode van alles aan het opruimen, wegdoen, herzien en loslaten.
Wanneer je deze vaststelling met een astroloog deelt, zal hij of zij dit naar alle waarschijnlijkheid al snel koppelen aan de retrogradegang van een heleboel planeten die deze periode gaande is. Zou je deze vaststelling met mij delen, dan zou ik je vertellen dat de huidige retrogradegangen van een heel stel planeten wellicht een krachtenveld vormen dat ertoe leidt dat veel mensen nu eindelijk tot de actie van het loslaten overgaan, maar dat het toegroeien náár het loslaten van de dingen die nu losgelaten worden al veel eerder is ingezet – zoals ik in talloze consulten met mensen heb kunnen vaststellen en jij wellicht ook in jezelf hebt kunnen vaststellen.
De stappen die mensen momenteel maken, de besluiten die velen nu nemen ten aanzien van het loslaten van dingen (situaties, activiteiten, gewoontes, bagage, verbindingen), zijn veelal een aan de buitenkant zichtbare expressie van de gevolgen van innerlijke processen die al een hele tijd geleden hebben aangevangen – soms al jaren geleden maar in veel gevallen ergens gaandeweg het jaar 2020.
Grote transities Het jaar 2020 heeft het begin van een belangrijke nieuwe fase in onze levens ingeleid: een fase die in het teken staat van grote transities, zowel in onze binnenwereld als in de buitenwereld (in het voorjaar van 2020 schreef ik daar de tekst 2020-2025: Tijden van Transitieover).
Op 21 december 2020 kwam het toenmalige Zonnejaar / de toenmalige natuurlijke jaarcyclus ten einde en dat moment werd astrologisch en energetisch bezien gemarkeerd door de grote conjunctie van Jupiter en Saturnus die toen, tijdens ‘midwinter’, plaatsvond. Toen een paar dagen later, op 25 december 2020, het moment van Sol Invictus het begin van een nieuwe jaarcyclus markeerde, zijn we ons eerste Zonnejaar in het zogeheten Watermantijdperk gestart.
Hoewel astrologische gebeurtenissen op een tijdlijn zijn te plaatsen, is het (natuurlijk) niet zo dat dingen opeens radicaal anders zijn zodra er een specifiek astrologisch fenomeen plaatsvindt. Er is niet ‘opeens’ sprake van een compleet andere realiteit en overduidelijk een heel ander tijdperk sinds het staartje van 2020. En voor onze binnenwereld en alle processen die daarin plaatsvinden, geldt hetzelfde: ook daarin is niet ‘opeens’ een heleboel veranderd sinds die laatste dagen van het kalenderjaar 2020. Of we het nu hebben over de processen in de buitenwereld of de processen in onze binnenwereld: we hebben het niet over schakelaars die opeens worden ‘omgezet’; we hebben het over processen die een verloop kennen en die niet op één specifiek punt op de tijdlijn te pinpointen zijn maar zich gedurende een bepaalde fase afspelen – met als uiteindelijke uitkomst een verandering in de binnenwereld die op enig moment zichtbaar kan worden middels een verandering ‘aan de buitenkant’.
‘Herbezinning’ Wat ik in mijn consulten met mensen heb gemerkt, is dat veel mensen al in de aanloop náár het staartje van 2020 bezig waren met innerlijke processen die in het teken stonden van wat we ‘herbezinning’ zouden kunnen noemen. Gedurende het kalenderjaar 2020 zijn heel veel mensen bezig geweest met zich herbezinnen op kwesties als ‘wie ben ik?’, ‘waar sta ik (voor)?’, ‘waar houd ik me mee bezig – en klopt dat nog wel voor mij?’, ‘hoe sta ik in het leven en ben ik daar nog wel congruent mee?’, ‘hoe voel ik me eigenlijk onder de manier waarop ik mijn leven heb ingericht?’, ‘past de manier waarop ik in mijn werk / mijn relatie / mijn verbindingen / de maatschappij / de wereld sta eigenlijk nog wel bij me, of zou ik het eigenlijk liever anders willen gaan vormgeven?’ et cetera.
Opvallend méér mensen dan in voorgaande jaren gingen in het jaar 2020 aan de slag met allerlei innerlijke processen die gerelateerd waren aan een zoektocht naar ‘zelf’, naar de eigen essentie, naar normen en waarden die intern gevoéld werden, naar meer authenticiteit en soevereiniteit en naar manieren om (meer) expressie te geven aan datgene waar men zich werkelijk congruent mee voelde of wist te zijn.
Voor vrijwel alle mensen met wie ik in 2020 gewerkt heb gold dat deze processen al lang en breed van start waren gegaan ruim voordat het staartje van 2020 aanbrak. Voor hen lijkt de aanvang van het nieuwe natuurlijke jaar dat eind december zijn beslag kreeg niet zozeer het ‘begin’ van de innerlijke processen te zijn geweest, maar veeleer de start van een fase waarin men toegroeide naar het maken van de concrete stappen die nu, deze zomerperiode, zichtbaar worden ‘aan de buitenkant’.
Daarnaast is er een groep mensen die gaandeweg het jaar 2020 wel ‘uitnodigingen’ heeft gekregen met innerlijk werk aan de slag te gaan (de ‘zachte duwtjes’ daartoe zijn aan velen uitgedeeld, vaak meer dan eens) maar daar, om uiteenlopende redenen, steeds niks mee deed en vervolgens ergens aan het begin van 2021 tóch gehoor is gaan geven aan ‘de oproep’ die telkens weer bleef terugkomen. Voor deze groep lijkt het erop dat de intensivering van krachten die sinds 21 december 2020 op gang is gekomen ertoe heeft geleid dat zij alsnóg met allerlei persoonlijke processen van start zijn gegaan, waarin zij in rap tempo flinke stappen hebben kunnen maken. Dat was vaak pittig en behoorlijk heftig, maar de geboekte progressie die ik bij heel wat mensen uit deze groep heb mogen aanschouwen in termen van zelfkennis, een betere uitlijning met de eigen essentie en een krachtigere belichaming van de eigen authenticiteit is in veel gevallen niks minder dan lovenswaardig.
De winds of change die sinds 21 december 2020 waaien zijn zeer intens en voor eenieder die de eigen processen is aangegaan ín de ‘snelkookpan’ waarin we ons momenteel bevinden, neem ik mijn hoed af en maak ik een diepe buiging – want ik weet uit ervaring hoe heftig ‘de reis naar binnen’ vaak is, eens te meer wanneer we deze afleggen in onstuimige tijden en te midden van chaos en onzekerheden op allerlei fronten.
Nieuwe keuzes Terug naar het concrete hier en nu, waar we deze zomerperiode dus zien dat heel veel mensen momenteel bezig zijn met allerlei processen van loslaten – een loslaten dat, zoals ik hierboven schreef, een gevolg is van innerlijke processen die de afgelopen periode in hen hebben plaatsgevonden.
Mensen maken massaal nieuwe keuzes momenteel: keuzes die recht doen aan wie en hoe zij nú zijn, aan de andere kant van het veranderingsproces dat de afgelopen maanden in hun binnenwereld heeft plaatsgevonden.
Sommigen hebben recent besloten hun baan op te zeggen en iets anders te gaan doen. Anderen hebben onlangs de keuze gemaakt hun huidige woonplek te gaan verlaten en hun leven op een heel andere manier te gaan invullen. Heel wat mensen hebben zich de afgelopen periode weten te bevrijden van verslavingen van allerlei aard die nu zijn losgelaten. Velen hebben recent de keuze gemaakt afscheid te nemen van activiteiten en gewoontes die hen geen voldoening meer gaven en hebben besloten in plaats daarvan meer activiteiten te gaan ondernemen die meer voldoening, meer levensvreugde en/of meer gezondheid in hun leven brengen. En veel, heel veel mensen, hebben ervoor gekozen verbindingen los te (gaan) laten die niet meer aansluiten bij wie en hoe zij inmiddels, aan de andere kant van het doorgemaakte veranderingsproces, zijn – vaak helemaal niet omdat ‘de ander’ niet meer aardig gevonden zou worden, maar omdat de meer authentieke versie van zelf die nu belichaamd wordt onvoldoende ruimte ervaart om binnen het stramien van de ‘oude’ verbinding zichzelf te kunnen zijn zoals dat nu het geval is.
Al deze processen… ik hoor ze wekelijks veelvuldig voorbij komen in de consulten die ik met mensen heb – al een hele tijd, maar deze zomer héél erg vaak. De thematiek ‘nieuwe keuzes maken’ is overduidelijk aanwezig in de maanden waarin we momenteel verkeren.
Vreemde eend? Mocht jij iemand zijn die soms het gevoel heeft de enige ‘vreemde eend in de bijt’ te zijn die deze periode opeens op allerlei fronten het roer omgooit, weet dan dat je absoluut niet de enige bentdie momenteel met dit soort dingen bezig is! Er zijn veel, héél veel mensen die deze periode net als jij met dit soort processen en acties van loslaten bezig zijn. Het is het logische gevolg van de innerlijke processen waar jij en velen met jou de afgelopen maanden doorheen zijn gegaan en het is allemaal deel van de grote transities die nu gaande zijn – en die zowel onze binnen- als buitenwereld betreffen.
Dus nee, je bent geen ‘vreemde eend’. Wat je bent, als je nu keuzes maakt die meer of beter passen bij wie jij nu, op dit moment, werkelijk bent, is iemand die voldoende van zichzelf houdt om keuzes te maken die jou recht doenen die jou in staat stellen je authentieke zelf zo goed mogelijk te belichamen en met (zelf)respect en (zelf)liefde te bejegenen. Dat is niet alleen belangrijk, maar in veel opzichten niks minder dan essentieel en cruciaal – en kan daarnaast bovendien enorm inspirerend zijn voor iedereen die heimelijk óók wel dat soort stappen zou willen maken maar dat nog niet durft…
“[…] as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same” schreef Marianne Williamson in het stuk van haar hand getiteld ‘Our Greatest Fear’ (een tekst die velen kennen dankzij de inauguratierede van Nelson Mandela).
Als jij deze periode keuzes maakt die beter passen bij wie jij nu werkelijk bent, ben ik je dankbaar, namens allen voor wie jouw keuzes inspirerend kunnen zijn – dankbaar dat jij nu keuzes maakt die getuigen van moed en krachtige zelfexpressie, waarmee je ook aan anderen een signaal afgeeft dat het oké is dat te doen.
Het siert je dat je nu keuzes maakt die jou recht doen, keuzes die jou eren en die eraan bijdragen dat jij méér je authentieke zelf kunt zijn en kunt laten zien in deze wereld. Als er iets is dat deze wereld heel hard nodig heeft momenteel, is het: méér mensen die vrij zijn van jukken van conventies, restricties en vervormingen, méér mensen die zichzélf zijn en laten zien in de wereld, méér mensen wiens handelen congruent is met wie zij wérkelijk zijn en met waar zij werkelijk, ten diepste, voor staan. Ik ben je dankbaar voor de bijdrage die jij daaraan levert, als jij nu keuzes maakt die jou in staat stellen meer authenticiteit te belichamen en daarmee een signaalfunctie aan anderen geeft dat het oké is dat te doen. Dat maakt van jou geen ‘vreemde eend’, maar een ‘dappere dodo’ – en dat verdient niks minder dan respect. 🙂
PS Lees nog even verder onder deze afbeelding…
De ‘winds of change’ die hevig waaien hebben ook mij niet ongemoeid gelaten en hebben ook hier tot een aantal nieuwe keuzes geleid. Een zichtbare uiting daarvan is dat ik niet langer actief aanwezig ben op social media platforms*) en niet langer met nieuwsbrieven zal werken. Eén dezer dagen verzend ik de laatste nieuwsbrief en vanaf dat moment zal deze website het enige kanaal zijn waar ik geschreven content en informatie over mijn diensten en creaties publiceer. Ik maak daarmee een bewuste keuze voor minder externe technologie, zodat ik me nog meer kan wijden aan de ‘interne technologie’ van mens-zijn – waar het mij uiteindelijk allemaal om te doen is. Wil je nieuwe ‘zaailingen’ van mijn hand voortaan automatisch ontvangen, in de omgeving van de reader die jouw voorkeur heeft, klik dan op de SubToMe knop onder deze post of bovenaan de rechterkolom van deze pagina.
*) Er is één ‘social media’ platform waar ik in de nabije toekomst wel gebruik van zal gaan maken en dat is YouTube: een platform dat ik ga benutten om video-materiaal te publiceren. Daarover meer in 2022.
In deze intense tijden worden velen van ons geconfronteerd met processen van loslaten. Visies, conditioneringen, levenswijzen, gedachtegoed, manieren van zijn en manieren van dingen doen: er wordt massaal van alles losgelaten.
Hand in hand daarmee zien velen zich nu ook geconfronteerd met het moeten loslaten van mensen – mensen met wie we eens van alles deelden, beleefden en gemeen hadden, maar met wie we nu nog onvoldoende ‘common ground’ ervaren om nog langer samen door één deur te kunnen gaan op een wijze die voor beide partijen prettig of acceptabel is of die beide partijen recht doet.
Deze loslaatprocessen zijn vaak allesbehalve makkelijk – en in veel gevallen ronduit moeilijk, pijnlijk en verdrietig makend. Maar soms is laten gaan de keuze die het meest van liefde en respect getuigt – méér dan per se willen vasthouden en zo in fricties verstrikt raken die alleen maar tot verkrampingen en ‘gevechten’ leiden.
Liefde en respect betekent soms ook: loslaten. Zodat er weer ‘lucht’ kan komen en beide partijen weer het ‘Lebensraum’ krijgen dat zij, ieder voor zich, verdienen.
Wijsheid is weten wanneer los te laten.
En loslaten in rust, met vrede in je hart, ís mogelijk. Ook al lijkt dat soms niet zo en kan het even duren voordat je zo ver bent….
Well… you can try, but it’s a recipe for disaster.
Het wereldbeeld en de ervaringen van een vlinder zijn wezenlijk en diepgaand anders dan het wereldbeeld en de ervaringen van een rups. En hoewel een vlinder nog herinneringen kan hebben aan hoe het was een rups te zijn, is het onmogelijk een rups al te laten zien, weten of ervaren hoe het is een vlinder te zijn. De rups ís daar nog niet en kan zich van veel dingen die de vlinder al ervaren heeft nog totaal geen idee maken, simpelweg omdat deze behoren tot een andere ‘realiteit’ dan de realiteit van de rups.
Als de rups het pad van zijn evolutie volgt, doorgroeit en zich verder ontwikkelt, zal ook hij op een dag kunnen ervaren hoe het is een vlinder te zijn. Maar tot die dag spreken vlinder en rups in veel opzichten een totaal andere taal, gebaseerd op een compleet ander wereldbeeld en wezenlijk andere ervaringen.
Hoe graag we het als ‘vlinders’ soms ook zouden willen: we kúnnen ‘rupsen’ niet bij de hand pakken en meenemen naar de fase van groei, ontwikkeling en ‘evolutie’ waarin wij ons bevinden. Elke rups heeft zijn eigen pad te gaan en moet zélf willen uitgroeien tot vlinder en doen wat ervoor nodig is dat te laten gebeuren – zoals ook wij dat zelf hebben moeten doen. Pas dán zullen we ‘dezelfde taal’ met elkaar kunnen spreken en kan communicatie stromen zonder wederzijdse frustraties en zonder in ‘strijd over gelijk’ te ontaarden.
Aan alle ‘vlinders’ die het prachtige vlinder-potentieel kunnen zien dat de rups in zich draagt en die niets liever willen dan dat hun geliefde rups zo snel mogelijk de vlinder zal zijn die zij al kunnen zien, voelen en gewaarworden: je kunt je geliefde rups niet meetrekken naar ‘vlinderland’, hoe graag je dat ook zou willen. Sommige dingen hebben we zélf te doen, allemaal. En op het pad van evolutie en transformatie dat een rups in een vlinder transformeert kan geen enkele fase worden overgeslagen.
Wens je geliefde rups alle liefde toe die in je is, maar staak je pogingen de rups naar ‘vlinderland’ te trekken. Zo werkt het simpelweg niet. Nooit. Een rups kan nu, op dit moment, alleen maar de rups zijn die hij/zij nu is. Het pad om een vlinder te worden is beschikbaar voor je rups, zoals dat voor elke rups beschikbaar is. Of dat pad genomen en volbracht gaat worden, kan alleen de rups zelf bepalen.
Je kunt de rivier niet duwen. Je kunt gras niet sneller laten groeien door eraan te trekken. En je kunt een rups niet meenemen naar vlinderland. Hoe graag je dat ook zou willen.
Velen hebben ons er al op gewezen en toch is het vaak ontzettend moeilijk voor ons het te doén: HIER ZIJN, NU. In het nú zijn, in het enige moment dat er nu is en dat we nu werkelijk kunnen beleven.
“Remember that there is only one important time and it is Now. The present moment is the only time over which we have dominion” schreef Leo Tolstoy.
“The point of power is always in the present moment” schreef Louise Hay.
Eckhart Tolle wijdde zelfs een heel boek aan ‘The Power of Now’.
Hoe je het ook wendt of keert: alleen in het nú kunnen we er echt, helemaal, zíjn. Alleen in het nu kunnen we dat wat we hier en nu leven noemen werkelijk beléven. Al het andere is een ‘mindgame’. En de mind die wij als mensen hebben is een meester in overal behalve in het hier en nu zijn, met name wanneer we het hier en nu als niet prettig ervaren.
Wanneer het hier en nu ons onzeker, angstig, verdrietig of onrustig maakt, verplaatsen we vaak heel rap onze aandacht naar een ander punt in de tijdlijn, vaak zonder dat we daar enige bewuste moeite voor doen en menigmaal zelfs zonder dat we dat echt goed in de gaten hebben. Het is wat gebeurt, wat ons ‘overkomt’, wanneer we onze mind het roer in handen laten nemen: we vestigen onze gedachten op prettigere momenten die hopelijk in de toekomst liggen, of we vervallen in mijmeren over voorbije dagen waarin dingen ‘beter’ waren. En hoewel we daar soms enige soelaas in kunnen vinden – of menen te vinden – is het een feit dat we op dat soort momenten niet met onze aandacht en ons bewustzijn dáár zijn waar we een verschil kunnen maken: in het nu, het enige moment waarop we een invloed kunnen uitoefenen. Het hier en nu is het enige moment waarop we onze kracht kunnen aanwenden om dingen ánders te maken. Aan het verleden kunnen we niets meer veranderen en de toekomst is altijd ongewis en op dit moment nog niet te kennen.
Alleen in het nu kun je iets doén dat een verschil kan maken – in situaties, ten aanzien van gemoedstoestanden die je beleeft en ten aanzien van gevoelens die je ervaart.
Alleen in het nu kun je er echt helemaal ZIJN en een verschil maken – op welk vlak dan ook en op wat voor wijze dan ook.
Alleen daar waar je volledig aanwezig kunt zijn, kun je je kracht, je focus en je energie aanwenden om een verschil te maken in de dingen die je ervaart.
De sleutel tot gewenste veranderingen is alleen maar in het hier en nu te vinden. Hij ligt in jouw handen, in het hier en nu.
Terugblikken op het verleden kan behulpzaam zijn om dingen te evalueren, om een inventaris te maken van dingen die je zou willen behouden en dingen die je voortaan juist ánders zou willen doen of vormgeven en om je even te ‘laven’ aan fijne momenten die je reeds ervaren hebt en de mooie herinneringen die je daaraan hebt.
Fantaseren en visualiseren over de toekomst kan behulpzaam zijn om je visie voor de toekomst helder te krijgen en scherp te stellen, gevoelsmatig alvast een connectie te maken met ‘hoe het zou zijn als’ en een prettig gevoel op te roepen dat gekoppeld is aan een toekomstscenario dat je als fijn, plezierig, rustgevend en positief ervaart.
Maar wil je ook maar één ding van de prettige dingen die je voor jezelf wenst realiteit laten worden, dan heb je werk te doen in het hier en nu, precies in dit ene moment dat het NU is.
Alleen in het hier en nu kun je je kracht, je energie, je intentie en je aandacht aanwenden om een nieuwe realiteit te creëren. Dus stap 1 van wát je ook maar wenst voor jezelf, is héél bewust aanwezig zijn in het NU. Hier zijn, nu. Totaal. Met een radicale acceptatie van alles dat er NU is. Alleen vanuit dát punt kun je beginnen met bouwen aan iets nieuws.
Wie bouwt zonder te accepteren wat er nú is, riskeert luchtkastelen te bouwen die blijven ‘drijven’ in het luchtledige omdat ze niet geankerd zijn in het aardse moment van het nu, óf dingen te bouwen die scheef staan en vroeg of laat zullen gaan omvallen omdat ze niet gebouwd zijn op een solide en goed uitgelijnde fundering.
Radicale acceptatie van alles dat er NU is betekent niet dat je blij of tevreden bent met de dingen die er nu zijn, zoals ze nu zijn. Het betekent dat je accepteert, volledig, dat de dingen die er nu zijn ER NU ZIJN. Het betekent: niet wegkijken, niet je hoofd afwenden, niet je kop in het zand steken maar dingen áánkijken en tegen jezelf zeggen: “Ja, zo is het nu, dit is de stand van zaken nu en of ik het nu leuk vind of niet; dit is wat het nu is.” En dán… kun je je kracht, je energie, je aandacht, je intenties en je focus gaan aanwenden om te gaan bouwen aan iets ánders. Vanuit een totale acceptatie van het nu, waar alles nú is zoals het nu is en waar jij NU bent, heel bewust, heel aanwezig, helemaal ‘uit één stuk’.
Dus hoe het ‘hier en nu’ er nu ook uitziet voor je: bén er, ben HIER, NU, met alles dat in je is. En ga vanuit hiér, nu, aan de slag met de kracht en de invloed die je gegeven is.
Het is duidelijk een tijd van veranderingen. Van grote bewegingen. Van radicale ommezwaaien die geheel nieuwe hoofdstukken inleiden.
Hoewel we elk jaar een zogeheten ‘eclips-seizoen’ hebben en eclipsen erom bekend staan dat ze dingen “je leven in eclipsen” én dingen “je leven uit eclipsen”, heeft het eclipsseizoen van dit jaar op velen een uitwerking gekend die ik in eerdere jaren niet in die mate gezien of ervaren heb. Wat is er veel ‘om’ gegaan, en nog aan het gaan, in de levens van velen!
Ik zie en spreek deze weken grote hoeveelheden mensen die opeens stappen maken die, ook voor henzelf, een half jaar geleden nog totaal niet (te) voorzien waren. Huizen die jarenlang ontzettend dierbaar waren worden tegen alle voorgaande verwachtingen in nu ‘opeens’ losgelaten, van woonplekken waarvan mensen dachten dat ze deze nooit zouden verlaten wordt ‘opeens’ liefdevol afscheid genomen om dóór te kunnen, carrièrepaden die jarenlang van immens belang waren (of leken te zijn) worden ‘opeens’ aan de wilgen gehangen, relaties – van welke aard ook – die al lange tijd wiebelig waren maar toch doorsudderden worden nu ‘opeens’ beëindigd en met levensstijlen die jarenlang, soms decennialang goed bevielen wordt nu ‘opeens’ gebroken. En dat alles gebeurt niét vanuit impulsiviteit (zoals het woord ‘opeens’ zou kunnen doen vermoeden) maar juist vanuit sereniteit en een diep innerlijk weten: weten dat het tijd is om dóór te gaan, op een manier die past bij wie we nú zijn.
Hoewel eclipsperiodes vaak gezien worden als tijden van ‘sudden changes‘, zijn de veranderingen die zij kunnen helpen teweegbrengen op een dieper niveau vaak allesbehalve ‘sudden‘ of impulsief. Zij zijn het resultaat van allerlei dingen die, doorgaans op een minder bewust of zelfs onbewust niveau, al lange tijd aan het ‘pruttelen’ waren. Dingen die zich al langere tijd aan het roeren waren in ons innerlijk, maar die tijd – en vele processtapjes – nodig hadden om tot rijping en tot wasdom te komen. Wat de energie van eclipsen vervolgens doet, is ons en onze processen voorzien van een flinke ‘boost‘ energie die ons kan helpen de moed, de daadkracht en de liefde voor onszelf te mobiliseren die nodig zijn om de gewenste of zelfs benodigde stappen echt te gaan máken.
Ik zie mensen deze weken de meest geweldige geheel nieuwe keuzes maken, die stuk voor stuk getuigen van meer liefde voor henzelf en nieuwe levenslust. Het oude wordt in dankbaarheid en liefde losgelaten en daarmee wordt ruim baan gemaakt voor het nieuwe, voor dat wat past bij wie mensen nú zijn. En ik realiseer me hoezeer dit naadloos aansluit bij de essentie van het leven zoals we dat hier op deze planeet, in deze realiteit kennen: panta rhei. Alles stroomt. Niks dat leven bevat staat ooit stil en de enige constante die we hier kennen is verandering.
Ik geniet van wat ik zie en hoor van de mensen om me heen en van degenen die ik zie en spreek in mijn consulten – én van wat ik zelf beleef deze periode. Ook in mij is er van alles aan het schakelen en veranderen, zijn en worden oude dingen losgelaten en begint het nieuwe te ontstaan. “The times, they are a-changing” zong Bob Dylan ooit. Maar ik zie dat het niet zozeer de tijden zijn die aan het veranderen zijn, maar de mensen zelf. Doordat ze meer en meer in contact komen met hun kern, met wie ze wérkelijk zijn, en steeds meer dúrven voelen wat wérkelijk in lijn is met wie zij zijn – en daar gehoor aan durven geven. Ik zie meer zelfkennis en een toegenomen eerlijkheid over ‘zelf’ en over wat we nodig hebben om te doen wat we gekomen zijn te doen. Meer moed ook, om te gaan stáán voor wat onze waarheid is en wat onze ware behoeften en verlangens zijn. Meer sereniteit, die het mogelijk maakt op een gezonde en gebalanceerde manier nieuwe keuzes te maken. En bovenal: meer liefde. Voor het unieke individu dat we zijn en de wereld om ons heen. En het lijkt erop dat het bij steeds meer mensen begint te dagen: als je voluit bent wie jij werkelijk bent, geef je de wereld iets van onschatbare waarde, iets dat alleen jíj aan deze wereld kunt geven, aangezien er niemand anders net zo is als jij.
Lééf je uniciteit. BEN wie je waarlijk bent. En maak keuzes en stappen die dáárbij passen. Zelfs als de mensen om je heen daar (nu) geen snars van snappen. Volg je innerlijke kompas, want dat weet de weg, beter dan wie of wat dan ook buiten jezelf. Leef JOUW leven. En zorg dat dat een ervaring is die jou zielsgelukkig maakt, een glimlach op je gezicht brengt en een prachtig lied vanuit je hart doet weerklinken. Hoe dan ook, waar dan ook, met wie dan ook.
Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie
Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina.
Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com.
Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.
