Je hebt geen New (c)Age of externe redder nodig. Het gaat om jou, hier, nu.

Nu meer en meer New (c)Age ‘grootheden’ zich opwerpen als voorstanders van pro-establishment maatregelen die in veel gevallen haaks staan op wat de ‘grootheden’ zelf zoal gepredikt hebben, zou velen duidelijk moeten worden wat ik en vele anderen met mij al jaren lang roepen: de New Age beweging is een beweging die doelbewust gecreëerd is om mensen te misleiden. *)

Slim inspelend op de menselijke behoefte aan zingeving en spiritualiteit in tijden van ontzuiling, heeft de New Age beweging de afgelopen decennia op structurele basis via de sandwichmethode (een laagje waarheid, een laagje leugen, een laagje waarheid) bizarre verdraaiingen aan spirituele waarheden gegeven, waar velen klakkeloos in mee zijn gegaan – omdat het allemaal zo mooi en fantastisch klonk: alles zou uiteindelijk alleen maar ‘licht en liefde’ zijn en er zou weldra een ‘gouden tijd’ aan komen, een fantastische ‘nieuwe wereld’ die het gevolg zou zijn van een ‘kwantumsprong in bewustzijn’ die de hele mensheid ‘5D’ in zou katapulteren.

Begint het iemand inmiddels te dagen dat de binnen New Age gelederen zo bezongen ‘nieuwe wereld’ een kreet is die twee woorden bevat die ook in de kreet ‘nieuwe wereld orde’ voorkomen?
Dat de ‘New Age’ beweging een new CAGE is, wéér een begoocheling, wéér een ‘kooitje’ waarin mensen zich hebben laten ‘parkeren’, wéér een wortel die mensen is voorgehouden om onderwijl heel ándere plannen ten uitvoer te brengen? – plannen waar wij machteloos tegenover staan zolang we menen dat alles ‘licht en liefde’ is, ‘alles goed komt’, ‘verlichting nabij is’, de mensheid weldra een ‘kwantumsprong in bewustzijn zal gaan maken’ en we passief toekijkend wachten op het moment waarop één of andere ‘redder’ ons opeens een ‘prachtige nieuwe wereld’ zal gaan geven…

Als we echte, wezenlijke veranderingen willen die gezondere tijden mogelijk maken, zullen we het zélf en samen moeten doen en zal de verandering in óns moeten beginnen, in het concrete hier en nu – niet alleen in termen van bewustwording maar ook in termen van actie.

Het wachten op een ‘externe redder’ is een diepgewortelde programmering die het écht in onze eigen kracht en soevereniteit stappen belemmert – zoals elke georganiseerde religie maar al te goed weet.

Ons welzijn in handen leggen van een ‘vadertje Staat (of welke externe autoriteit ook) die het beste met ons voorheeft’, is ook zo’n diepgewortelde programmering – ééntje die ons zelfstandig denk- en onderscheidingsvermogen in slaap sust, ‘slaafs gedrag’ in de hand werkt, onze soevereine kracht ondermijnt en ons enorm manipuleerbaar maakt.

Menen dat uiteindelijk ‘het goed altijd wint van het kwaad’ is nog zo’n diepgewortelde programmering – ééntje die ons in afwachtende passiviteit vasthoudt terwijl het ons ‘hopium’ geeft: een hoop die onze actie verlamt en die ons kostbare tijd laat verspillen met ‘in hoopvolle afwachting zijn’.

Menen dat ‘alle mensen in wezen goed en hetzelfde zijn’, is een andere diepgewortelde programmering die velen misleidt. Het is er één die aantoonbaar niet op waarheid berust en die bijdraagt aan het verkeren in een staat van ‘hopium’. De geschiedenis staat bol van gebeurtenissen die het tegendeel van deze programmering al ruimschoots hebben aangetoond.

Je hebt geen ‘open derde oog’ nodig om de realiteit van de stand van zaken in deze aardse realiteit te kunnen zien.
Je twee fysieke ogen goed openen is stap 1 van welke gewenste positieve verandering ook.
We moeten het zélf doen, samen met elkaar, wij ‘gewone mensen’.
In het HIER en NU.
In en vanuit onze eigen kracht.
Startend op het vierkante metertje waarop we ons bevinden.

Zoals Melissa Etheridge al zong: We are the ones we’ve been waiting for”.

*) Neem niks van mij aan, maar doe je eigen onderzoek naar de ontstaansgeschiedenis van de New Age beweging. Daar is van alles over te vinden online. Een waarschuwing daarbij: wees bereid een aantal wellicht diepgekoesterde denkbeelden los te laten. En weet: spiritualiteit is géén synoniem van ‘New Age’. Spiritualiteit is in joú te vinden, vanuit het aardse hier en nu, op je eigen vierkante metertje. Jij. Hier. Nu.

☼ © Sharon Kersten, 28 oktober 2020


De wedstrijd

Uiteindelijk spelen we allemaal dezelfde wedstrijd, vaak vele decennia lang: de wedstrijd om gezien te worden… erkend te worden… voor wat we kunnen, maar vooral: voor wie we zijn.
“Kijk dan!”
“Zié mij dan!”
“Zié eens wie ik ben – en hoe graag ik juist door jou gezien wil worden en erkend wil worden zoals ik ben.”

Het is de wedstrijd waarvan de inzet erkenning is. De wedstrijd die al begon in onze kinderjaren en die we vervolgens nog héél lang en vaak spelen, bewust, minder bewust of onbewust, soms te pas en te onpas, vaak met de mensen die ons het meest dierbaar zijn.

Het is de wedstrijd die we telkens weer aangaan met anderen, waarbij er in veel gevallen uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. De wedstrijd “die je niet winnen kan… en het gaat maar tegen één man”, zoals Bram Vermeulen zong.

Pas wanneer we inzien dat we deze wedstrijd steeds weer opnieuw pogen uit te spelen tegen iemand búiten onszelf en dat deze per definitie niet gewonnen kan worden omdat een ander ons nooit kán zien en erkennen zoals wij ten diepste graag gezien en erkend willen worden, kunnen we onze verwoede pogingen om de wedstrijd te winnen, gaan staken.

Pas wanneer we onszelf het ‘zien’ en de erkenning gaan geven waar we zo naar snakken, kunnen we stoppen met de wedstrijd die nooit gewonnen kan worden – die wedstrijd tegen maar één man (of vrouw), die helemaal niet ‘gewonnen’ hoeft te worden, maar gestaakt en afgelast mag worden…

Het lied ‘De Wedstrijd’ van Bram Vermeulen vind je hier.


☼ © Sharon Kersten, 27-08-2020


Het vlinder-effect

“Je moet blijven. En je moet luid en duidelijk blijven.
Je bent bang de verkeerde keuzes te maken maar de waarheid is: de kleinste acties zullen de koers van de rest van je leven beïnvloeden en daar kun je geen controle over uitoefenen.
Zo veel factoren spelen een rol in jouw aanwezigheid hier vandaag: een vertraagde trein, een extra kop thee, het aantal seconden dat je ouders erover gedaan hebben de straat over te steken. Dit is chaostheorie. Sensitiviteit. Wiskunde. Jij bent hier. En elke keuze die je ooit hebt gemaakt heeft naar dit moment geleid, naar het moment waarop jij dit leest.
Wanneer je leeft, doet elke beweging en elk moment ertoe; die slechte keuzes hebben je naar de beste dagen van je leven geleid, zoals je zou zien als je de film van je leven zou terugspoelen en in omgekeerde volgorde zou bekijken. Dus laat ze gaan, laat het los. Er zal verandering komen. Ook als je stilstaat. Vlinders zullen blijven doorgaan met het fladderen met hun vleugels, waarmee ze orkanen veroorzaken. Dus: maak je keuzes, en maak ze luid en duidelijk. Vertrouw je buikgevoel. Vertrouw energie.
En als je zou ophouden te bestaan? Oh, dat zou het Universum zeker opmerken. De puinhoop die daardoor veroorzaakt zou worden. De harten die daardoor zouden breken. Dus blijf gewoon. Blijf om slechte keuzes te maken. Blijf om geweldige keuzes te maken. Blijf. Veroorzaak nog maar een aantal orkanen.”


Loslaten

In deze intense tijden worden velen van ons geconfronteerd met processen van loslaten. Visies, conditioneringen, levenswijzen, gedachtegoed, manieren van zijn en manieren van dingen doen: er wordt massaal van alles losgelaten.

Hand in hand daarmee zien velen zich nu ook geconfronteerd met het moeten loslaten van mensen – mensen met wie we eens van alles deelden, beleefden en gemeen hadden, maar met wie we nu nog onvoldoende ‘common ground’ ervaren om nog langer samen door één deur te kunnen gaan op een wijze die voor beide partijen prettig of acceptabel is of die beide partijen recht doet.

Deze loslaatprocessen zijn vaak allesbehalve makkelijk – en in veel gevallen ronduit moeilijk, pijnlijk en verdrietig makend. Maar soms is laten gaan de keuze die het meest van liefde en respect getuigt – méér dan per se willen vasthouden en zo in fricties verstrikt raken die alleen maar tot verkrampingen en ‘gevechten’ leiden.

Liefde en respect betekent soms ook: loslaten.
Zodat er weer ‘lucht’ kan komen en beide partijen weer het ‘Lebensraum’ krijgen dat zij, ieder voor zich, verdienen.

Wijsheid is weten wanneer los te laten.

En loslaten in rust, met vrede in je hart, ís mogelijk.
Ook al lijkt dat soms niet zo en kan het even duren voordat je zo ver bent….

Liedje: ‘Elk einde is een nieuw begin‘.

☼ © Sharon Kersten, 26-08-2020, toen gepubliceerd op deze Facebookpagina (die niet meer actief is sinds ik in 2021 met Facebook ben gestopt).


Je kunt een rups niet meenemen naar vlinderland

Well… you can try, but it’s a recipe for disaster.

Het wereldbeeld en de ervaringen van een vlinder zijn wezenlijk en diepgaand anders dan het wereldbeeld en de ervaringen van een rups. En hoewel een vlinder nog herinneringen kan hebben aan hoe het was een rups te zijn, is het onmogelijk een rups al te laten zien, weten of ervaren hoe het is een vlinder te zijn. De rups ís daar nog niet en kan zich van veel dingen die de vlinder al ervaren heeft nog totaal geen idee maken, simpelweg omdat deze behoren tot een andere ‘realiteit’ dan de realiteit van de rups.

Als de rups het pad van zijn evolutie volgt, doorgroeit en zich verder ontwikkelt, zal ook hij op een dag kunnen ervaren hoe het is een vlinder te zijn. Maar tot die dag spreken vlinder en rups in veel opzichten een totaal andere taal, gebaseerd op een compleet ander wereldbeeld en wezenlijk andere ervaringen.

Hoe graag we het als ‘vlinders’ soms ook zouden willen: we kúnnen ‘rupsen’ niet bij de hand pakken en meenemen naar de fase van groei, ontwikkeling en ‘evolutie’ waarin wij ons bevinden. Elke rups heeft zijn eigen pad te gaan en moet zélf willen uitgroeien tot vlinder en doen wat ervoor nodig is dat te laten gebeuren – zoals ook wij dat zelf hebben moeten doen. Pas dán zullen we ‘dezelfde taal’ met elkaar kunnen spreken en kan communicatie stromen zonder wederzijdse frustraties en zonder in ‘strijd over gelijk’ te ontaarden.

Aan alle ‘vlinders’ die het prachtige vlinder-potentieel kunnen zien dat de rups in zich draagt en die niets liever willen dan dat hun geliefde rups zo snel mogelijk de vlinder zal zijn die zij al kunnen zien, voelen en gewaarworden: je kunt je geliefde rups niet meetrekken naar ‘vlinderland’, hoe graag je dat ook zou willen. Sommige dingen hebben we zélf te doen, allemaal. En op het pad van evolutie en transformatie dat een rups in een vlinder transformeert kan geen enkele fase worden overgeslagen.

Wens je geliefde rups alle liefde toe die in je is, maar staak je pogingen de rups naar ‘vlinderland’ te trekken. Zo werkt het simpelweg niet. Nooit. Een rups kan nu, op dit moment, alleen maar de rups zijn die hij/zij nu is.
Het pad om een vlinder te worden is beschikbaar voor je rups, zoals dat voor elke rups beschikbaar is. Of dat pad genomen en volbracht gaat worden, kan alleen de rups zelf bepalen.

Je kunt de rivier niet duwen.
Je kunt gras niet sneller laten groeien door eraan te trekken.
En je kunt een rups niet meenemen naar vlinderland.
Hoe graag je dat ook zou willen.

❤️

☼ © Sharon Kersten, 11-06-2020


Become…

Me: Hey Source.
Source: Hello…..

Me: I’m falling apart. Can you put me back together?
Source: I would rather not.

Me: Why?
Source: Because you aren’t a puzzle.

Me: What about all of the pieces of my life that are falling down onto the ground?
Source: Let them stay there for a while. They fell off for a reason. Take some time and decide if you need any of those pieces back.

Me: You don’t understand! I’m breaking down!
Source: No – you don’t understand. You are breaking through. What you are feeling are just growing pains. You are shedding the things and the people in your life that are holding you back. You aren’t falling apart. You are falling into place.
Relax. Take some deep breaths and allow those things you don’t need anymore to fall off of you. Quit holding onto the pieces that don’t fit you anymore. Let them fall off. Let them go.

Me: Once I start doing that, what will be left of me?
Source: Only the very best pieces of you.

Me: I’m scared of changing.
Source: I keep telling you – YOU AREN’T CHANGING!! YOU ARE BECOMING!

Me: Becoming who?
Source: Becoming who you truly are! A person of light and love and charity and hope and courage and joy and mercy and grace and compassion. You are so much more than the shallow pieces you have decided to adorn yourself with that you cling to with such greed and fear. Let those things fall off of you. I love you! Don’t change! … Become! Become! Become who you truly are. I’m going to keep telling you this until you remember it.

Me: There goes another piece.
Source: Yep. Let it be.

Me: So … I’m not broken?
Source: Of course not! – but you are breaking like the dawn. It’s a new day. Become!!!

~ Auteur van de oorspronkelijke dialoog: John Roedel.

– – – – – – – – – –

(Tekst op een aantal punten wat aangepast door mij, aangezien ik geen fan ben van het concept van de ‘God’ van de monotheïstische religies die ons ‘gemaakt’ zou hebben (waar de oorspronkelijke auteur gebruik van maakte) maar ik een groot voorstander ben van het idee dat we allemaal ontspruiten aan ‘Source’ en dat we ten diepste zijn wat we altijd geweest zijn en altijd zullen zijn voorbij de illusies en beperkingen van het 3D-script waar we ons hier en nu in bevinden ~ Sharon)

“Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken…”

“Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken
voordat de wereld verregent;
mensen die zomervliegers oplaten
als ’t ijzig wintert
en die confetti strooien tussen de sneeuwvlokken.
Die mensen moeten er zijn…

Er moeten mensen zijn die aan de uitgang van ’t kerkhof ijsjes verkopen
en op de puinhopen mondharmonica spelen.
Er moeten mensen zijn die op een stoel gaan staan
om sterren op te hangen in de mist,
die lente maken van gevallen bladeren
en van gevallen schaduw, licht.

Er moeten mensen zijn die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn,
zó hoog,
ze springen touwtje langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
“Kom maar in m’n armen”.

Bij dat soort mensen wil ik horen:
die op het tuinfeest in de regen blijven dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan.

Er moeten mensen zijn die op het grijze asfalt
in grote witte letters ‘LIEFDE’ verven;
mensen die namen kerven in een boom vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien naar ’t eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn voor de bloemen
en bang zijn voor “ik hou van jou”.

Ja, er moeten mensen zijn met tranen als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt op kousenvoeten.

Weet je, er moeten mensen zijn die bellen blazen
en weten van geen tijd,
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst van mooiigheid.

Ze roepen van de daken dat er liefde is, en wonder;
als al die anderen schreeuwen: “Alles heeft geen zin!”
dan blijven zij roepen: “Nee, de wereld gaat niet onder”
en zij zien in ieder einde weer een nieuw begin.

Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu “I love you” in het zand
omdat ze zo gigantisch in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en opstaan.

Bij dat soort mensen wil ik horen:
die op het tuinfeest in de regen blijven dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan.
De muziek gaat door
De muziek
gaat
door…”

© Toon Hermans


Lightly child, lightly…

We leven momenteel in onrustige tijden, waarin we allemaal op ons nog compleet onbekend terrein lopen. Niemand van ons heeft dit ooit eerder meegemaakt. Niemand weet precies waar dit heen gaat en hoe de wereld er over een aantal weken, maanden of jaren uit zal zien. Niemand kan de ‘ultieme’ antwoorden geven die we nu zo graag zouden willen horen om een houvast te hebben.
Iedereen moet nu zelf een modus vinden in hoe om te gaan met deze tijd van transitie waarin we ons nu bevinden. En ieder doet dat op zijn of haar eigen manier.

Veel mensen die voorheen structureel tijd tekort kwamen en nu opeens meer ‘vrije tijd’ hebben dan voorheen, storten zich op allerlei nieuwe projecten. Ik zie mensen voortvarend aan de slag gaan om een nieuwe taal te leren; anderen die besluiten nu eindelijk eens dat boek te schrijven dat ze al zo lang in hun hoofd hebben; weer anderen die zich opeens op online business-ideeën storten vanuit een overtuiging dat ’the show must go on’ en een gespannen idee dat er nu kansen gepakt moéten worden die anders wellicht aan hun neus voorbij zouden gaan.

Mensen die geneigd waren altijd bezig te zijn, storten zich nu massaal op allerlei projecten en nieuwe activiteiten. Sommigen doen dat omdat ze dat oprecht prettig en leuk vinden; anderen omdat ze niet gewend zijn niét te rennen en ze heel onrustig worden wanneer ze hun pas vertragen.

Ieder heeft zijn eigen coping-mechanismen, eigen manieren om om te gaan met tijden die rijk zijn aan spanningen en uitdagingen. En het is van groot belang dat we ieder de eigen manieren láten die voor hen behulpzaam zijn. Juist in tijden van grote stress, spanning en/of crisis worden we compleet teruggeworpen op onszelf en een crisis kúnnen we alleen maar aangaan en overkomen door héél dichtbij onszelf te blijven, bij dat wat werkt voor ons – wat dat dan ook is.

Dus laat de ‘actievelingen’ actief zijn, als dat is wat hen nu helpt.
Laat de ‘renners en vliegers’ rennen en vliegen, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘activisten’ hun acties voeren, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘wereldverbeteraars’ die ogen van anderen pogen te openen doen wat zij nu doen, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘rebellen’ rebelleren tegen de dingen waar zij tegen ageren, als dat is wat hen helpt.
Laat degenen die ook in tijden van thuisisolatie een enorm druk sociaal leven onderhouden, nu middels de digitale verbindingsmogelijkheden, doen wat zij doen als dat is wat hen helpt.
Maar laat je niet wijs maken dat ook jij nu opeens van alles zou moeten doén, als je het gevoel hebt dat je daar nu helemaal niet toe in staat bent.

Aldous Huxley verwoordde het prachtig, in zijn boek ‘Island’:

“It’s dark because you are trying too hard.
Lightly child, lightly. Learn to do everything lightly.
Yes, feel lightly even though you’re feeling deeply.
Just lightly let things happen and lightly cope with them.”

En als je aan het einde van de dag tot de conclusie komt dat het enige dat je die dag gedaan hebt jezelf overeind houden was, weet dan dat dat helemaal oké is. Dat dat genoeg is. En dat dat van alle dingen die je zou hebben kunnen doen het aller-, allerbelangrijkste is.

☼ © Sharon Kersten, 07-04-2020

Fight-Flight-Freeze voorkomen: veiligheid en verbinding vinden in het ‘groene’ hier en nu

In onrustige tijden waarin we veel prikkels, veel onzekerheden, een grote mate van stress en veel spanningsvolle momenten te verduren krijgen, komen onze innerlijke systemen flink onder druk te staan. En dat doet een hoop met ons.
Op mentaal, psychisch en emotioneel vlak kunnen we dan te maken krijgen met gevoelens van overweldiging en een scala aan moeilijk te hanteren emoties en gemoedstoestanden, terwijl ons autonome zenuwstelsel – dat niet onder invloed staat van onze wil en bijna alle onbewuste functies en processen in het lichaam regelt – te kampen krijgt met specifieke veranderingen die kunnen optreden ten gevolge van een toename van stress.

Onderstaande afbeelding liet ik mensen tot nu toe alleen zien tijdens individuele consulten, wanneer hun specifieke individuele situatie daar aanleiding toe gaf. Vandaag heb ik echter besloten deze afbeelding hier te publiceren en er een blog aan te wijden, omdat de huidige periode zó rijk aan spanningen, onzekerheden en stress is dat deze informatie nu voor ons allemaal van waarde is – voor onszelf én voor de mensen om ons heen.

Energieën van onrust, onzekerheid, zorgen, stress en angst bewegen momenteel als grote golven door het collectieve veld heen en linksom of rechtsom, in meer of in mindere mate, krijgen we daar in deze periode allemaal op enig moment ‘een tik van mee’. Weten wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat je zo veel mogelijk in een staat van relatieve ont-spanning kunt blijven verkeren, of weten wat je kunt doen om daarnaar terug te keren als je er even ‘uitgehaald’ bent, is van grote waarde in tijden als deze.

De afbeelding die je hier ziet maakt duidelijk wat er in ons gebeurt wanneer spanning, stress en/of opwinding ons uit een staat van ont-spanning halen (de groene zone) en we meer en meer terechtkomen in de zijnstoestanden waar we in ‘overlevingsmodus’ schieten (de rode en blauwe zone).

De groene zone: ont-spanning

Wanneer we ons in de groene zone bevinden, ervaren we een staat en een zekere mate van ont-spanning. Er kan dan evengoed wel wat sprake zijn van factoren die stress, spanning of opwinding creëren, maar deze zijn nog redelijk goed tot goed te handelen en gaan niet met ons aan de haal.

Een beetje groen, een beetje rood: spanning & herstel

Wanneer de stress, spanning of gevoelens van opwinding toenemen, of langdurig aanhouden, riskeren we terecht te komen in het gebied waar groen overgaat in rood. De golvende lijn die daar te zien is, illustreert hoe we ’tussen groen en rood heen en weer kunnen gaan’ wanneer we afwisselend in staten van (relatieve) ont-spanning en in staten van spanning verkeren: soms komen we even in het rode gebied terecht, maar het lukt ons ook nog onszelf weer in de ‘groene zone’ te brengen. De dingen die in de groene zone genoemd worden helpen ons in een (relatieve) staat van ont-spanning te blijven óf daar weer te komen. Bewust aanwezig zijn in het hier en nu, goed gegrond zijn, mindful zijn en erin slagen je te verbinden met vreugde, empathie, compassie en creativiteit helpen allemaal om in het groene gebied te verblijven óf daarnaar terug te keren wanneer we even in ‘rood’ terecht zijn gekomen.

De rode zone: flight of fight

Wanneer het niet meer lukt onszelf nog terug te brengen naar de groene zone, komen we terecht in het gebied waar onze basale overlevingsmechanismen geactiveerd worden. Afhankelijk van de situatie én van hoe jij als mens zelf in elkaar zit, kunnen er dan 2 dingen gebeuren: óf je komt in ‘flight’-modus terecht, óf de ‘fight’-modus wordt geactiveerd.

Als je in de ‘flight’-modus schiet, gaan gevoelens van zorgen, nervositeit, angsten en paniek met je aan de haal en zou je eigenlijk het liefst willen vluchten, wég van de dingen die de vervelende gevoelens triggeren en voeden. Zou de ‘flight’-modus een stem hebben, dan zou deze je dingen zeggen als: “Maak je uit de voeten; zorg dat je wegkomt van de dingen die je nu bedreigen en verzwakken!” In ‘flight’-modus duik je – energetisch gezien – in elkaar, maak je je klein in een poging jezelf te beschermen en zet je overlevingsmechanisme je aan tot het zoeken naar een uitweg uit de ellende, een ontsnappingsroute, een nooduitgang die je kunt gebruiken om je uit de voeten te maken, weg van stress, spanning en opwinding die je overhoop halen.

Kom je in de ‘fight’-modus terecht, dan spelen er gevoelens van frustratie, irritatie, boosheid en woede op: gevoelens die je niet aanzetten tot vluchten, maar juist tot het ‘aangaan van een gevecht’ met datgene wat je bedreigt en zo veel onrust creërt. De gevoelens die opspelen worden zodanig gekanaliseerd dat we ‘vechtgedrag’ gaan vertonen, in een poging dat waar we last van hebben te ‘bevechten’ en er op die manier vanaf te komen. Zou de ‘fight’-modus een stem hebben, dan zou deze je dingen zeggen als: “Laat je niet op de kop zitten! Vecht terug! Laat zien/horen dat je dit niet pikt!”

In de rode zone gaan de stress, spanning en opwinding die we ervaren flink met ons aan de haal, maar hebben we nog wel het gevoel iets te kunnen doén dat kan bijdragen aan het verminderen van de stress die we ervaren – ofwel door te vluchten, ofwel door te vechten. Heel anders is dit wanneer de stress, spanning en opwinding zó intens zijn dat we in de blauwe zone terechtkomen:

De blauwe zone: freeze

Eenmaal in de blauwe zone zijn we voorbij het punt van overweldiging gekomen en hebben we niet meer het gevoel nog iets te kunnen doen dat kan bijdragen aan het verminderen van de intense stress en spanning die we ervaren. De spanning is simpelweg té groot, de stress té intens en we voelen ons er compleet overweldigd door. Het gevoel zelf nog iets te kunnen doen om de situatie te veranderen is er niet meer; het heeft plaatsgemaakt voor gevoelens van machteloosheid en krachteloosheid, voor een ‘ik kan hier niks aan veranderen’.

De mate en intensiteit van de spanning en stress waar we mee te kampen hebben wanneer we eenmaal in de blauwe zone terecht zijn gekomen, is te veel, te groot, te overweldigend en we voelen al onze kracht uit ons systeem stromen. We voelen ons machteloos, zwak, hulpeloos en kunnen geen energie meer aanwenden om nog te vluchten of vechten. In plaats daarvan ‘bevriezen’ we. We voelen ons immobiel, ‘verlamd’ door de situatie. Het enige dat we nu nog kunnen doen, is proberen alle vervelende gevoelens te verdoven, te dempen, of ons daarvan te dissociëren. En ondertussen bereiden we ons voor op het ergste, want de situatie waar we ons nu in bevinden voelt zo hopeloos en uitzichtloos dat we ons (bijna) niet meer kunnen voorstellen dat het nog beter kan worden.

De weg terug: hulp, hoop & handvatten

Zoals de dikke zwarte lijn in bovenstaande afbeelding laat zien, is het niet zo dat we ons permanent in ‘flight’, ‘fight’ of ‘freeze’ bevinden. Gebeurtenissen kunnen ons vanuit een staat van (relatieve) ont-spanning in een staat van ‘flight’ of ‘fight’ brengen en van daaruit kunnen we doorschieten naar een staat van ‘freeze’, maar in principe blijft niemand permanent in één van deze staten verkeren.

Hoe kom je úit de blauwe zone en uit de rode zone? Door dingen in te zetten die de gevoelens die dáár spelen, afzwakken. En dat kan op velerlei manieren. Hulp is altijd zeer welkom – en vaak niks minder dan essentieel om iemand weer uit een staat van ‘freeze’ te krijgen – en handvatten (hebben of aangereikt krijgen) die helpen de staat van ‘bevriezing’ te ontdooien en de overlevingsmechanismen van ‘vluchten’ of ‘vechten’ tot rust te brengen, zijn je beste ‘medicijnen’ hier.

In een staat van ‘freeze’ betekent dit dat er middelen of mensen nodig zijn die je helpen uit de dissociatie, de verdoving en de depressie te komen en gevoelens van schaamte, hulpeloosheid, hopeloosheid en uitzichtloosheid te verzwakken of overkomen, zodat je je eigen energie weer kunt gaan voelen en kunt laten stromen en er weer hoop gloort aan het einde van de tunnel.
Wat is de beste remedie tegen een staat van ‘bevrorenheid’? Warmte – in al haar vormen. De warmte van een luisterend oor, begripvolle ogen, warme schouders waar je je even aan vast kunt houden en de stem van iemand die je een ander perspectief aanreikt, steun aanbiedt en je eraan herinnert dat je niet hulpeloos bent, dat je situatie niet hopeloos is, dat je niet krachteloos bent maar dat je slechts in een staat van verlamming terecht bent gekomen omdat het je even allemaal te veel is geworden – en dat je daar weer uit kunt komen, met hulp en handvatten die een hoopvol perspectief openen.

In een staat van ‘flight’ of ‘fight’ zijn er middelen of mensen nodig die je helpen weer meer te ontspannen, zodat de gevoelens die je flight-mechanisme of je fight-mechanisme aanjagen tot rust kunnen komen. Wat zijn de dingen die je daarbij kunnen helpen? Alle dingen die je helpen in de groene zone te verkeren, in de staat van ont-spanning:

  • Bewust in het hier en nu aanwezig zijn en je in het hier en nu verbinden met dingen die voedend voor je zijn en die een grondend, centrerend en ontspannend effect op je hebben.
  • Je verbinden met mensen en elementen in je omgeving die een positief effect op je hebben – die je helpen je weer te verbinden met gevoelens van vreugde, warmte, ontspanning, liefde en veiligheid.
  • Mindful aanwezig zijn op je eigen vierkante metertje en je aandacht dáár houden (in het bijzonder bij de elementen die je gevoel van veiligheid en verbinding voeden), om onnodige overweldiging door veel te veel prikkels te voorkomen.
  • Ervoor kiezen met een blik van openheid, nieuwsgierigheid en compassie naar de wereld om je heen – én naar jezelf! – te kijken en jezelf zo de kans geven te ervaren wat dát met je doet.
  • Je creativiteit aanboren en laten stromen, zodat je jouw scheppingskracht weer kunt gaan voelen en je ‘aan den lijve’ ondervindt dat jij wel degelijk verschil kunt maken in deze wereld, ongeacht de situatie waarin je je bevindt.

Alle dingen die in de groene zone benoemd zijn, helpen ons enorm om zo veel mogelijk in de groene zone te zíjn en te blijven. En er zijn talloze andere dingen die in de groene zone opgeschreven kunnen worden en die allemaal kunnen bijdragen aan het verkeren in een staat van ont-spanning en het ervaren van verbinding en veiligheid in jezelf en in relatie tot de omgeving. Een aantal andere dingen die helpen om zo veel mogelijk ‘in de groene zone te zijn’, zijn:

  • meditatie
  • massage
  • lachen, vreugde ervaren, zingen, muziek maken
  • fysiek bewegen, dansen, spanningen uit je fysieke lijf laten wegvloeien
  • wandelen in de natuur
  • betekenisvolle verbindingen met vrienden onderhouden
  • constructieve, prettige dingen ondernemen met vrienden of geliefden
  • een vriendelijke uitreiking doen naar anderen
  • de nieuwsstroom / mate van prikkelende informatie die je tot je neemt beperken.

We kunnen angstige gedachten en overprikkelde zenuwstelsels helpen weer tot rust te komen door dit soort eenvoudige dingen te doen die ons terugbrengen in een staat van kalmte, openheid en sereniteit, waar we op ons best zijn en het beste in staat zijn de problemen die er zijn met creativiteit en vindingrijkheid het hoofd te bieden.

De middelen die ons helpen zoveel mogelijk in de groene zone te zijn, nemen geen problemen weg die er feitelijk zijn in de wereld waarin we verkeren. Maar zij stellen ons wel in staat anders om te gaan met die problemen en bij het samenleven met of aangaan van die problemen te handelen vanuit een plek van sereniteit, kracht, creativiteit en medemenselijkheid.
Het alternatief is dat we de problemen het hoofd proberen te bieden vanuit gevoelens van boosheid, angst, depressie en uitzichtloosheid.

Hoe lastig, moeilijk, zwaar, onzeker, uitdagend, veelvragend en complex de situatie ook is waar we ons nu met z’n allen in bevinden: we hebben altijd een keuze. En wanneer we ervoor kiezen zo veel mogelijk terug te keren ‘in het groen’ en op die manier heel dichtbij ons ware, authentieke zelf te zijn en te blijven, kunnen we een deel van de oplossing zijn.
Wat jij doet, welke keuze jij maakt, maakt een groot verschil – voor jou én voor degenen met wie je verbonden bent.

Ik wens je veel ‘groen’ toe:
veel balans – waar je zelf een verantwoordelijkheid voor draagt,
veel natuur – waar je een onlosmakelijk deel van bent,
en veel liefde, die je hopelijk rijkelijk laat stromen.

Big Love,
Sharon

☼ © Sharon Kersten, 03-04-2020

Jij bent de vrucht van een lange lijn voorouders die al veel pandemische bedreigingen heeft doorstaan…

De dagen waarin we nog konden roepen “Het valt allemaal wel mee; het is niet veel erger dan de gewone griep” liggen achter ons. Want deze ‘griep’ blijkt in staat te zijn in een mum van tijd een gigantische druk te leggen op onze systemen en het leven zoals we dat gewend waren helemaal te ontwrichten.

Naarmate we dat meer en meer beseffen en we ons meer realiseren dat de huidige situatie niet met slechts een paar weken (of maanden) over zal zijn, kunnen er gevoelens van onrust, onzekerheid en angst toeslaan.
Dat is op zich normaal; wij mensen hebben een grote behoefte aan ‘zekerheden’ en nu niet weten wat dit allemaal voor gevolgen gaat hebben en hoe het leven er over een maand of 6, 12, 18 uit zal zien, kan een enorme spanningsfactor zijn voor velen van ons.

Wanneer we echter toestaan dat die spanning ‘ons overneemt’, kan het makkelijk gebeuren dat we Covid-19 als een enorme bedreiging gaan zien: niet alleen in zijn hoedanigheid van een virus dat in staat is complete economieën en samenlevingen te ontwrichten, maar ook als ‘ding op zich’, als virus dat voor onszelf en de mensen om ons heen fysiek gezien superbedreigend zou zijn en dat in staat zou zijn gigantische aantallen dodelijke slachtoffers te maken. Ten aanzien van dat laatste punt, kan het helpen te midden van alle onzekerheden, angsten en onrust die nu leven dingen in een realistisch perspectief te blijven plaatsen.

De afbeelding hiernaast is afkomstig van een artikel dat je hier kunt lezen. Deze infographic laat zien hoe Covid-19 zich op dit moment verhoudt tot andere pandemieën die we als mensen al hebben doorgemaakt.

Met name het bovenste deel van deze afbeelding, waar de ons bekende pandemieën op een tijdlijn zijn geplaatst, levert een indrukwekkend beeld op waar kracht en hoop – en hopelijk een stukje relatieve rust – aan te ontlenen zijn:

jij, hier, nu, bent de vrucht van een lange, lange lijn voorouders die al vele pandemische bedreigingen heeft doorstaan…

Ik hoop dat je dat voor ogen kunt houden, te midden van alles wat nu gebeurt.

Ja, er gebeuren nu allemaal dingen die helaas tot het overlijden van velen leiden en die heel veel vragen van heel veel mensen, in talloze opzichten. We zitten in zeer lastig vaarwater en deze storm zal niet op korte termijn over zijn. En er is niks dat jij en ik kunnen doen om dat te veranderen.
Waar we wél controle over hebben, is over onze eigen mind, over onze eigen gedachten óver alles wat er gebeurt, over de manier waarop wij zelf besluiten te kijken naar alles dat nu gebeurt.

Over wat gebeurt, hebben we geen controle.
Over ons eigen perspectief daarop, wel…

Journey well.
Big love,
Sharon

☼ © Sharon Kersten, 19-03-2020

Translate »
error: Content is protected !!

Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie

Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina. Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com. Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.

Sluiten