Als je op deze pagina terecht bent gekomen, heb je zojuist de tekst ‘Zij…’ gelezen.

‘Zij’ heeft, middels ‘hem’, al met al zo’n 3 jaar lang een grote en zeer impactvolle rol in mijn leven gespeeld, groter en intenser dan ik had kunnen voorzien toen ik mijn hart opende voor ‘hem’. Inmiddels zijn ‘hij’ en ik daardoor gesneuveld, hetgeen achteraf bezien de onvermijdelijke uitkomst van ons verhaal was.

Hoewel ik nooit meer met lichtzinnigheid en naïeve onbevangenheid zal kunnen kijken naar ‘haar’, nu ik weet hoe zij te werk gaat en hoe alles-ondermijnend dat is, ben ik onderaan de streep op een bitterzoete manier dankbaar voor de ervaringen die ik door ‘haar’ toedoen heb doorgemaakt. Ze hebben me uiteindelijk genoodzaakt te groeien in termen van grenzen stellen en bewaken, assertiviteit, zelfrespect en eigenwaarde, zelfzorg en gezonde zelfliefde. Ik ben dankbaar dat ik dóór alles wat ‘zij’ mijn leven binnen bracht ben gaan inzien wat ík nog te leren had, waar ik nog mocht groeien en dat het voor mij niet goed is te verkeren in een omgeving waar ‘zij’ veelvuldig aanwezig is en liefde dientengevolge simpelweg niet kan leven.

Wat ‘hem’ betreft: ik ben dankbaar dat hij mijn pad heeft gekruist, ondanks het feit dat ons gezamenlijke pad erg moeizaam is geweest door ‘haar’ aanwezigheid en alles wat daaruit voortkwam. Sommige situaties komen in je leven als een ‘blessing’, anderen als een ‘lesson’ en zoals ik het zie belichaamt ‘zij’ een ‘lesson’ van jewelste, voor alle betrokken partijen – een ‘lesson’ die een ‘blessing in disguise’ in zich draagt voor wie de moed heeft de aangereikte ‘lesson’ aan te gaan.
Ik omarm de ‘lesson’ die mij is aangereikt en alles dat ik daardoor geleerd heb en ben dankbaar voor de vruchten die ik daar nu van pluk en nog van plukken zal. En het is mijn wens dat ook ‘hij’ zijn ‘lesson’ omarmt. Maar dat is niet aan mij.

Wat ‘hem’ en mij betreft: in mijn optiek bestaan er geen ‘zinloze’ ontmoetingen, heeft elke verbinding een functie en bevat elke connectie voor alle betrokken partijen ‘verborgen cadeautjes’ die ons kunnen helpen groeien, wanneer we bereid zijn ze aan te nemen en uit te pakken. In de woorden van Ram Dass: “We are all just walking each other Home.”

Ik zal altijd houden van ‘hem’, die het zaadje was waar de tekst ‘Zij…’ aan ontsproten is. Wie eenmaal in mijn hart zit, zit daar voor altijd, ongeacht ontstane pijn en schade. Dat is de waarheid over mijn hart, zoals iedereen die mij goed kent, weet. Het is daardoor dat ik heel vaak tóch weer bereid en in staat was onze connectie opnieuw een kans te geven, ondanks ‘haar’ aanwezigheid en de heftige en diep beschadigende stormen die daardoor veroorzaakt zijn. Lenny Kravitz zong eens “It ain’t over till it’s over.” Maar dat is het inmiddels, gelukkig, wel. Er zijn geen andere mogelijkheden meer. ‘Zij’ heeft gewonnen, en dat sluit alle andere mogelijkheden uit.

In mijn hart zal ‘hij’ altijd een bijzondere plek houden, maar om mijn hart en welzijn te beschermen heb ik hem volledig moeten loslaten en alle banden moeten verbreken. Dat was de enige gezonde optie die overbleef. Ik had mezelf vele jaren vóór deze rollercoaster al eens beloofd me niet meer in te laten met toxiciteit en deze episode heeft me ’tot op het bot’ doen ervaren dat ik die belofte aan mezelf nooit meer mag vergeten.