Met de jaren leerde ik…

Met de jaren leerde ik
dat liefde niks met prinsen en witte paarden te maken heeft
en alles met liefhebben op ontelbare subtiele
vaak ‘kleine’ maar heel grootse
manieren.

Dat liefde niet schreeuwt
maar zachtmoedig is,
niet over dramatiek gaat
maar over echte, échte verbindingen
en over stiltes die spreken over
dat wat niet in woorden uit te drukken is.

Over aanrakingen op zielsniveau
en hartritmes die synchroon lopen.
Over herkenning en respect,
de moed volkomen kwetsbaar te zijn
en het vertrouwen dat dat bij de ander in veilige handen is.

Over de bereidheid alles wat eng is te doen
alles wat moeilijk is aan te gaan
en als het nodig zou zijn alles te riskeren
om alles te beschermen
en alles te winnen.

Ik leerde dat liefde soms voor zwijgen kiest
in plaats van voor praten
om in de stilte te beschermen
wat door woorden beschadigd zou kunnen worden.

Dat liefde zich laat zien in gedragingen
die zonder expliciete woorden zeggen
‘ik kies nu bewust voor dit maffe gedrag,
deze grap, deze ijsbreker,
om de liefde te beschermen
en zo te voorkomen dat zij misschien
door andere woorden beschadigd zou kunnen raken’.

Ik leerde hoe liefde spreekt uit
“vertel me over je dag”
“laat het me even weten als je weer veilig thuis bent”
en
“doe een jas aan, anders vat je kou”.

Ik leerde de liefde lezen
in twinkelingen in ogen
in omhoog krullende mondhoeken
in rimpeltjes die zichtbaar worden wanneer ogen stralen
in warme omarmingen, ook als zij niet fysiek waren
in vragen over wat me bezighield
in oprecht luisterende oren
in presentie in plaats van absentie als het leven even moeilijk was
in veiligheid die geboden werd, door te blíjven waar anderen afhaakten
in geen weerstand tegen mijn minder leuke trekjes
in geen gevecht maar koestering, zowel in woorden als in daden
in geen angsten voor dat wat in mij soms somber en donker is
in schouder aan schouder staan, kome wat komen zal
in onvoorwaardelijkheid en totaal vertrouwen
in ontwapening
en onzichtbare draden die voor eeuwig verbinden
en in de momenten waarop mijn ziel gestreeld werd
en zich door subtiele aanrakingen diepgaand gekoesterd voelde.

Ik leerde dat de grootsheid van liefde vooral spreekt
uit vele ‘kleine’ dingen
die stuk voor stuk immens zijn.

En hoe meer ik dit leerde,
hoe meer ik me geliefd wist
en hoe meer ik míjn liefde kon laten stromen
naar daar waar liefde werkelijk was.

☼ © Sharon Kersten, 27-04-2017


Share or email

Translate »
error: Content is protected !!

Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie

Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina. Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com. Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.

Sluiten