Jezelf opnieuw uitvinden, telkens weer.
Jezelf onder de loep leggen,
kijken wie je inmiddels geworden bent
en voelen of wat je doet
nog wel in lijn is met wie, en waar op je pad, je nu bent.
Voelen hoe het voelt, nu.
Objectief kijken naar wat stroomt en wat niet, en naar waarom dat zo is.
Luisteren naar de fluistering van je ziel
die precies weet hoe jouw pad zich verder mag ontvouwen.
Beseffen dat je sommige dingen moest doen
omdat je ziel die ervaringen nodig had –
niet omdat in die activiteiten je levensmissie besloten ligt,
maar omdat je die ervaringen, stuk voor stuk, nodig had
om invulling te kunnen geven
áán je levensmissie.
Zien dat dat wat doelen leken
geen doelen op zich waren,
maar fasen op je pad die nodig waren
om zo goed mogelijk vorm te kunnen geven aan wat wél je doel is.
Komen tot de kern, steeds een beetje meer, stap voor stap, laag voor laag.
Jezelf opnieuw uitvinden, telkens weer
omdat niets in deze wereld onveranderlijk is
en ‘jij’ telkens anders bent –
net als elk ander onderdeel van de schepping
continu aan transformatie onderhevig.
☼ © Sharon Kersten, 14 maart 2014 – 15 mei 2014