“Er zijn vrouwen die zich op een heel diep niveau anders voelen.
Anders, omdat hun verlangens niet de verlangens van alle andere vrouwen zijn.
Anders, omdat ze zich anders uiten dan alle andere vrouwen.
Anders, omdat ze naar andere plekken zouden willen gaan dan de plekken waar alle andere vrouwen heen willen.
Anders, omdat ze anders denken en anders voelen dan alle andere vrouwen.
Deze vrouwen voelen zich zó anders dat ze denken dat er iets ‘fout’ is, dat er iets mis is met hen.
“Wat is er toch mis met mij?” vragen ze zich soms af, met tranen in hun ogen.
“Waarom voel ik deze dingen?” vragen ze zich geschokt af.
Ze zouden zich willen transformeren in dat wat ze niet zijn.
Maar dat gebeurt niet.
Omdat er in hun binnenste een stem spreekt die hen zegt: “Ga ergens anders heen”, “Volg een andere weg.”
Dat is de stem van de vlindervleugels.
De stem van de vleugels waarvan de vrouwen vaak niet weten dat ze ze hebben.
Omdat ze ze niet zien.
Ze bevinden zich áchter hen. En het zijn juist deze vleugels die deze vrouwen anders maken: bijzonder.
Het zijn de vleugels die hen ertoe aanzetten daar te gaan vliegen waar niemand vliegt.
Daar te gaan zoeken waar niemand zoekt.
Te hopen, waar niemand hoopt.
Te zingen waar niemand zingt.
Lief te hebben waar niemand liefheeft.
Het zijn grote en majestueuze vleugels, in de kleuren van de nacht en van de dag.
Ze zitten vol beloftes, die vleugels.
En je hoeft je alleen maar te bewegen in de richting waar zij je heen duwen, om te beginnen met vliegen, in de richting van mysterieuze ruimtes die rijk zijn aan beloftes die nog allemaal te ontdekken zijn…”
☼ © Simona Oberhammer – La via femminile; De vrouwelijke weg