De scheppingskracht van woorden

De taalkundige, de taaldocent en de vertaler in mij roeren zich meer en meer.
Nooit gedacht dat mijn ‘oude ambachten’ nog eens belangrijk zouden worden op de manieren waarop dat nu het geval is.

Ja, ik kan een enorme ‘scherpslijper’ zijn wanneer het om taal gaat. De onderliggende reden daarvan: ik weet hoe bepalend woorden en taalgebruik kunnen zijn op het niveau van de on(der)bewuste lagen van onze psyche/ons systeem.

Woorden hebben scheppingskracht.
Hoe je iets noemt, geeft dat ‘ding’ realiteit en ‘gewicht’ – en uiteindelijk zelfs iets dat ‘bestaansrecht’ zou kunnen worden genoemd.

Wanneer object A maar lang genoeg ‘B’ wordt genoemd, verwordt het in de psyche en perceptie van massa’s mensen tot een zogenaamde ‘B’ – terwijl het in wezen nog steeds een ‘A’ is. En als dat maar lang genoeg aanhoudt, vergeten mensen op een gegeven moment dat het object dat ze ‘B’ zijn gaan noemen en als een ‘B’ zijn gaan zien, helemaal geen ‘B’ is.

Voor wie wil manipuleren, is kennis van taal én de werking van de psyche een onwijs krachtig instrument – en dit voert veel verder en dieper dan slechts de ‘oppervlakkige’ lagen van ‘NLP’ (hoewel de betekenis van de P in die term al je nekharen overeind zou moeten laten staan zodra je op een diep niveau beseft wat middels ‘NLP’ gedaan kan worden).

Mensen zijn – enorm! – programmeerbaar.
En programmeren gebeurt nooit zonder ‘input’.

Dat een ‘input’ tot vervelens toe wordt herhaald en herhaald, telkens wéér op je wordt afgevuurd – waardoor deze zich diep in je on(der)bewuste kan gaan nestelen als een vermeend ‘gegeven’ – maakt die ‘input’ echter nog niet wáár. In de woorden van Giordano Bruno: “De waarheid verandert niet omdat deze wel of niet geloofd wordt door de meerderheid van de personen.”

Laten we de dingen blijven benoemen als wat ze ZIJN – niet als hoe ze door anderen **genoemd** worden…

☼ 15 juli 2021


Be. Here. Now.

Velen hebben ons er al op gewezen en toch is het vaak ontzettend moeilijk voor ons het te doén:
HIER
ZIJN,
NU.
In het nú zijn, in het enige moment dat er nu is en dat we nu werkelijk kunnen beleven.

“Remember that there is only one important time and it is Now.
The present moment is the only time over which we have dominion” schreef Leo Tolstoy.

“The point of power is always in the present moment” schreef Louise Hay.

Eckhart Tolle wijdde zelfs een heel boek aan ‘The Power of Now’.

Hoe je het ook wendt of keert: alleen in het nú kunnen we er echt, helemaal, zíjn.
Alleen in het nu kunnen we dat wat we hier en nu leven noemen werkelijk beléven.
Al het andere is een ‘mindgame’. En de mind die wij als mensen hebben is een meester in overal behalve in het hier en nu zijn, met name wanneer we het hier en nu als niet prettig ervaren.

Wanneer het hier en nu ons onzeker, angstig, verdrietig of onrustig maakt, verplaatsen we vaak heel rap onze aandacht naar een ander punt in de tijdlijn, vaak zonder dat we daar enige bewuste moeite voor doen en menigmaal zelfs zonder dat we dat echt goed in de gaten hebben. Het is wat gebeurt, wat ons ‘overkomt’, wanneer we onze mind het roer in handen laten nemen: we vestigen onze gedachten op prettigere momenten die hopelijk in de toekomst liggen, of we vervallen in mijmeren over voorbije dagen waarin dingen ‘beter’ waren. En hoewel we daar soms enige soelaas in kunnen vinden – of menen te vinden – is het een feit dat we op dat soort momenten niet met onze aandacht en ons bewustzijn dáár zijn waar we een verschil kunnen maken: in het nu, het enige moment waarop we een invloed kunnen uitoefenen.
Het hier en nu is het enige moment waarop we onze kracht kunnen aanwenden om dingen ánders te maken.
Aan het verleden kunnen we niets meer veranderen en de toekomst is altijd ongewis en op dit moment nog niet te kennen.

Alleen in het nu kun je iets doén dat een verschil kan maken – in situaties, ten aanzien van gemoedstoestanden die je beleeft en ten aanzien van gevoelens die je ervaart.

Alleen in het nu kun je er echt helemaal ZIJN en een verschil maken – op welk vlak dan ook en op wat voor wijze dan ook.

Alleen daar waar je volledig aanwezig kunt zijn, kun je je kracht, je focus en je energie aanwenden om een verschil te maken in de dingen die je ervaart.

De sleutel tot gewenste veranderingen is alleen maar in het hier en nu te vinden.
Hij ligt in jouw handen, in het hier en nu.

Terugblikken op het verleden kan behulpzaam zijn om dingen te evalueren, om een inventaris te maken van dingen die je zou willen behouden en dingen die je voortaan juist ánders zou willen doen of vormgeven en om je even te ‘laven’ aan fijne momenten die je reeds ervaren hebt en de mooie herinneringen die je daaraan hebt.

Fantaseren en visualiseren over de toekomst kan behulpzaam zijn om je visie voor de toekomst helder te krijgen en scherp te stellen, gevoelsmatig alvast een connectie te maken met ‘hoe het zou zijn als’ en een prettig gevoel op te roepen dat gekoppeld is aan een toekomstscenario dat je als fijn, plezierig, rustgevend en positief ervaart.

Maar wil je ook maar één ding van de prettige dingen die je voor jezelf wenst realiteit laten worden, dan heb je werk te doen in het hier en nu, precies in dit ene moment dat het NU is.

Alleen in het hier en nu kun je je kracht, je energie, je intentie en je aandacht aanwenden om een nieuwe realiteit te creëren. Dus stap 1 van wát je ook maar wenst voor jezelf, is héél bewust aanwezig zijn in het NU. Hier zijn, nu. Totaal. Met een radicale acceptatie van alles dat er NU is. Alleen vanuit dát punt kun je beginnen met bouwen aan iets nieuws.

Wie bouwt zonder te accepteren wat er nú is, riskeert luchtkastelen te bouwen die blijven ‘drijven’ in het luchtledige omdat ze niet geankerd zijn in het aardse moment van het nu, óf dingen te bouwen die scheef staan en vroeg of laat zullen gaan omvallen omdat ze niet gebouwd zijn op een solide en goed uitgelijnde fundering.

Radicale acceptatie van alles dat er NU is betekent niet dat je blij of tevreden bent met de dingen die er nu zijn, zoals ze nu zijn. Het betekent dat je accepteert, volledig, dat de dingen die er nu zijn ER NU ZIJN. Het betekent: niet wegkijken, niet je hoofd afwenden, niet je kop in het zand steken maar dingen áánkijken en tegen jezelf zeggen: “Ja, zo is het nu, dit is de stand van zaken nu en of ik het nu leuk vind of niet; dit is wat het nu is.” En dán… kun je je kracht, je energie, je aandacht, je intenties en je focus gaan aanwenden om te gaan bouwen aan iets ánders. Vanuit een totale acceptatie van het nu, waar alles nú is zoals het nu is en waar jij NU bent, heel bewust, heel aanwezig, helemaal ‘uit één stuk’.

Dus hoe het ‘hier en nu’ er nu ook uitziet voor je: bén er, ben HIER, NU, met alles dat in je is.
En ga vanuit hiér, nu, aan de slag met de kracht en de invloed die je gegeven is.

Jij bent de sleutel.
Jij. Hier. Nu.

❤️

☼ © Sharon Kersten, 17-04-2020

Fight-Flight-Freeze voorkomen: veiligheid en verbinding vinden in het ‘groene’ hier en nu

In onrustige tijden waarin we veel prikkels, veel onzekerheden, een grote mate van stress en veel spanningsvolle momenten te verduren krijgen, komen onze innerlijke systemen flink onder druk te staan. En dat doet een hoop met ons.
Op mentaal, psychisch en emotioneel vlak kunnen we dan te maken krijgen met gevoelens van overweldiging en een scala aan moeilijk te hanteren emoties en gemoedstoestanden, terwijl ons autonome zenuwstelsel – dat niet onder invloed staat van onze wil en bijna alle onbewuste functies en processen in het lichaam regelt – te kampen krijgt met specifieke veranderingen die kunnen optreden ten gevolge van een toename van stress.

Onderstaande afbeelding liet ik mensen tot nu toe alleen zien tijdens individuele consulten, wanneer hun specifieke individuele situatie daar aanleiding toe gaf. Vandaag heb ik echter besloten deze afbeelding hier te publiceren en er een blog aan te wijden, omdat de huidige periode zó rijk aan spanningen, onzekerheden en stress is dat deze informatie nu voor ons allemaal van waarde is – voor onszelf én voor de mensen om ons heen.

Energieën van onrust, onzekerheid, zorgen, stress en angst bewegen momenteel als grote golven door het collectieve veld heen en linksom of rechtsom, in meer of in mindere mate, krijgen we daar in deze periode allemaal op enig moment ‘een tik van mee’. Weten wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat je zo veel mogelijk in een staat van relatieve ont-spanning kunt blijven verkeren, of weten wat je kunt doen om daarnaar terug te keren als je er even ‘uitgehaald’ bent, is van grote waarde in tijden als deze.

De afbeelding die je hier ziet maakt duidelijk wat er in ons gebeurt wanneer spanning, stress en/of opwinding ons uit een staat van ont-spanning halen (de groene zone) en we meer en meer terechtkomen in de zijnstoestanden waar we in ‘overlevingsmodus’ schieten (de rode en blauwe zone).

De groene zone: ont-spanning

Wanneer we ons in de groene zone bevinden, ervaren we een staat en een zekere mate van ont-spanning. Er kan dan evengoed wel wat sprake zijn van factoren die stress, spanning of opwinding creëren, maar deze zijn nog redelijk goed tot goed te handelen en gaan niet met ons aan de haal.

Een beetje groen, een beetje rood: spanning & herstel

Wanneer de stress, spanning of gevoelens van opwinding toenemen, of langdurig aanhouden, riskeren we terecht te komen in het gebied waar groen overgaat in rood. De golvende lijn die daar te zien is, illustreert hoe we ’tussen groen en rood heen en weer kunnen gaan’ wanneer we afwisselend in staten van (relatieve) ont-spanning en in staten van spanning verkeren: soms komen we even in het rode gebied terecht, maar het lukt ons ook nog onszelf weer in de ‘groene zone’ te brengen. De dingen die in de groene zone genoemd worden helpen ons in een (relatieve) staat van ont-spanning te blijven óf daar weer te komen. Bewust aanwezig zijn in het hier en nu, goed gegrond zijn, mindful zijn en erin slagen je te verbinden met vreugde, empathie, compassie en creativiteit helpen allemaal om in het groene gebied te verblijven óf daarnaar terug te keren wanneer we even in ‘rood’ terecht zijn gekomen.

De rode zone: flight of fight

Wanneer het niet meer lukt onszelf nog terug te brengen naar de groene zone, komen we terecht in het gebied waar onze basale overlevingsmechanismen geactiveerd worden. Afhankelijk van de situatie én van hoe jij als mens zelf in elkaar zit, kunnen er dan 2 dingen gebeuren: óf je komt in ‘flight’-modus terecht, óf de ‘fight’-modus wordt geactiveerd.

Als je in de ‘flight’-modus schiet, gaan gevoelens van zorgen, nervositeit, angsten en paniek met je aan de haal en zou je eigenlijk het liefst willen vluchten, wég van de dingen die de vervelende gevoelens triggeren en voeden. Zou de ‘flight’-modus een stem hebben, dan zou deze je dingen zeggen als: “Maak je uit de voeten; zorg dat je wegkomt van de dingen die je nu bedreigen en verzwakken!” In ‘flight’-modus duik je – energetisch gezien – in elkaar, maak je je klein in een poging jezelf te beschermen en zet je overlevingsmechanisme je aan tot het zoeken naar een uitweg uit de ellende, een ontsnappingsroute, een nooduitgang die je kunt gebruiken om je uit de voeten te maken, weg van stress, spanning en opwinding die je overhoop halen.

Kom je in de ‘fight’-modus terecht, dan spelen er gevoelens van frustratie, irritatie, boosheid en woede op: gevoelens die je niet aanzetten tot vluchten, maar juist tot het ‘aangaan van een gevecht’ met datgene wat je bedreigt en zo veel onrust creërt. De gevoelens die opspelen worden zodanig gekanaliseerd dat we ‘vechtgedrag’ gaan vertonen, in een poging dat waar we last van hebben te ‘bevechten’ en er op die manier vanaf te komen. Zou de ‘fight’-modus een stem hebben, dan zou deze je dingen zeggen als: “Laat je niet op de kop zitten! Vecht terug! Laat zien/horen dat je dit niet pikt!”

In de rode zone gaan de stress, spanning en opwinding die we ervaren flink met ons aan de haal, maar hebben we nog wel het gevoel iets te kunnen doén dat kan bijdragen aan het verminderen van de stress die we ervaren – ofwel door te vluchten, ofwel door te vechten. Heel anders is dit wanneer de stress, spanning en opwinding zó intens zijn dat we in de blauwe zone terechtkomen:

De blauwe zone: freeze

Eenmaal in de blauwe zone zijn we voorbij het punt van overweldiging gekomen en hebben we niet meer het gevoel nog iets te kunnen doen dat kan bijdragen aan het verminderen van de intense stress en spanning die we ervaren. De spanning is simpelweg té groot, de stress té intens en we voelen ons er compleet overweldigd door. Het gevoel zelf nog iets te kunnen doen om de situatie te veranderen is er niet meer; het heeft plaatsgemaakt voor gevoelens van machteloosheid en krachteloosheid, voor een ‘ik kan hier niks aan veranderen’.

De mate en intensiteit van de spanning en stress waar we mee te kampen hebben wanneer we eenmaal in de blauwe zone terecht zijn gekomen, is te veel, te groot, te overweldigend en we voelen al onze kracht uit ons systeem stromen. We voelen ons machteloos, zwak, hulpeloos en kunnen geen energie meer aanwenden om nog te vluchten of vechten. In plaats daarvan ‘bevriezen’ we. We voelen ons immobiel, ‘verlamd’ door de situatie. Het enige dat we nu nog kunnen doen, is proberen alle vervelende gevoelens te verdoven, te dempen, of ons daarvan te dissociëren. En ondertussen bereiden we ons voor op het ergste, want de situatie waar we ons nu in bevinden voelt zo hopeloos en uitzichtloos dat we ons (bijna) niet meer kunnen voorstellen dat het nog beter kan worden.

De weg terug: hulp, hoop & handvatten

Zoals de dikke zwarte lijn in bovenstaande afbeelding laat zien, is het niet zo dat we ons permanent in ‘flight’, ‘fight’ of ‘freeze’ bevinden. Gebeurtenissen kunnen ons vanuit een staat van (relatieve) ont-spanning in een staat van ‘flight’ of ‘fight’ brengen en van daaruit kunnen we doorschieten naar een staat van ‘freeze’, maar in principe blijft niemand permanent in één van deze staten verkeren.

Hoe kom je úit de blauwe zone en uit de rode zone? Door dingen in te zetten die de gevoelens die dáár spelen, afzwakken. En dat kan op velerlei manieren. Hulp is altijd zeer welkom – en vaak niks minder dan essentieel om iemand weer uit een staat van ‘freeze’ te krijgen – en handvatten (hebben of aangereikt krijgen) die helpen de staat van ‘bevriezing’ te ontdooien en de overlevingsmechanismen van ‘vluchten’ of ‘vechten’ tot rust te brengen, zijn je beste ‘medicijnen’ hier.

In een staat van ‘freeze’ betekent dit dat er middelen of mensen nodig zijn die je helpen uit de dissociatie, de verdoving en de depressie te komen en gevoelens van schaamte, hulpeloosheid, hopeloosheid en uitzichtloosheid te verzwakken of overkomen, zodat je je eigen energie weer kunt gaan voelen en kunt laten stromen en er weer hoop gloort aan het einde van de tunnel.
Wat is de beste remedie tegen een staat van ‘bevrorenheid’? Warmte – in al haar vormen. De warmte van een luisterend oor, begripvolle ogen, warme schouders waar je je even aan vast kunt houden en de stem van iemand die je een ander perspectief aanreikt, steun aanbiedt en je eraan herinnert dat je niet hulpeloos bent, dat je situatie niet hopeloos is, dat je niet krachteloos bent maar dat je slechts in een staat van verlamming terecht bent gekomen omdat het je even allemaal te veel is geworden – en dat je daar weer uit kunt komen, met hulp en handvatten die een hoopvol perspectief openen.

In een staat van ‘flight’ of ‘fight’ zijn er middelen of mensen nodig die je helpen weer meer te ontspannen, zodat de gevoelens die je flight-mechanisme of je fight-mechanisme aanjagen tot rust kunnen komen. Wat zijn de dingen die je daarbij kunnen helpen? Alle dingen die je helpen in de groene zone te verkeren, in de staat van ont-spanning:

  • Bewust in het hier en nu aanwezig zijn en je in het hier en nu verbinden met dingen die voedend voor je zijn en die een grondend, centrerend en ontspannend effect op je hebben.
  • Je verbinden met mensen en elementen in je omgeving die een positief effect op je hebben – die je helpen je weer te verbinden met gevoelens van vreugde, warmte, ontspanning, liefde en veiligheid.
  • Mindful aanwezig zijn op je eigen vierkante metertje en je aandacht dáár houden (in het bijzonder bij de elementen die je gevoel van veiligheid en verbinding voeden), om onnodige overweldiging door veel te veel prikkels te voorkomen.
  • Ervoor kiezen met een blik van openheid, nieuwsgierigheid en compassie naar de wereld om je heen – én naar jezelf! – te kijken en jezelf zo de kans geven te ervaren wat dát met je doet.
  • Je creativiteit aanboren en laten stromen, zodat je jouw scheppingskracht weer kunt gaan voelen en je ‘aan den lijve’ ondervindt dat jij wel degelijk verschil kunt maken in deze wereld, ongeacht de situatie waarin je je bevindt.

Alle dingen die in de groene zone benoemd zijn, helpen ons enorm om zo veel mogelijk in de groene zone te zíjn en te blijven. En er zijn talloze andere dingen die in de groene zone opgeschreven kunnen worden en die allemaal kunnen bijdragen aan het verkeren in een staat van ont-spanning en het ervaren van verbinding en veiligheid in jezelf en in relatie tot de omgeving. Een aantal andere dingen die helpen om zo veel mogelijk ‘in de groene zone te zijn’, zijn:

  • meditatie
  • massage
  • lachen, vreugde ervaren, zingen, muziek maken
  • fysiek bewegen, dansen, spanningen uit je fysieke lijf laten wegvloeien
  • wandelen in de natuur
  • betekenisvolle verbindingen met vrienden onderhouden
  • constructieve, prettige dingen ondernemen met vrienden of geliefden
  • een vriendelijke uitreiking doen naar anderen
  • de nieuwsstroom / mate van prikkelende informatie die je tot je neemt beperken.

We kunnen angstige gedachten en overprikkelde zenuwstelsels helpen weer tot rust te komen door dit soort eenvoudige dingen te doen die ons terugbrengen in een staat van kalmte, openheid en sereniteit, waar we op ons best zijn en het beste in staat zijn de problemen die er zijn met creativiteit en vindingrijkheid het hoofd te bieden.

De middelen die ons helpen zoveel mogelijk in de groene zone te zijn, nemen geen problemen weg die er feitelijk zijn in de wereld waarin we verkeren. Maar zij stellen ons wel in staat anders om te gaan met die problemen en bij het samenleven met of aangaan van die problemen te handelen vanuit een plek van sereniteit, kracht, creativiteit en medemenselijkheid.
Het alternatief is dat we de problemen het hoofd proberen te bieden vanuit gevoelens van boosheid, angst, depressie en uitzichtloosheid.

Hoe lastig, moeilijk, zwaar, onzeker, uitdagend, veelvragend en complex de situatie ook is waar we ons nu met z’n allen in bevinden: we hebben altijd een keuze. En wanneer we ervoor kiezen zo veel mogelijk terug te keren ‘in het groen’ en op die manier heel dichtbij ons ware, authentieke zelf te zijn en te blijven, kunnen we een deel van de oplossing zijn.
Wat jij doet, welke keuze jij maakt, maakt een groot verschil – voor jou én voor degenen met wie je verbonden bent.

Ik wens je veel ‘groen’ toe:
veel balans – waar je zelf een verantwoordelijkheid voor draagt,
veel natuur – waar je een onlosmakelijk deel van bent,
en veel liefde, die je hopelijk rijkelijk laat stromen.

Big Love,
Sharon

☼ © Sharon Kersten, 03-04-2020

Sterke vrouwen

Ik spreek er wekelijks heel wat: sterke vrouwen.
Vrouwen die weten wat ze waard zijn, vaak niet omdat ze dat altijd al geweten hebben maar omdat ze dat zijn gaan inzien – na allerlei situaties die ze hebben doorgemaakt en het daarop volgende besluit aan heling van hun verwondingen en het versterken van hun gevoel van eigenwaarde te werken.

Ik ken er velen en heb er al velen mogen begeleiden: vrouwen die eens vleugellam zijn gemaakt en wiens zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde ernstig ondermijnd zijn geweest, voordat ze hun eigen kracht hervonden en leerden hoe ze mét die kracht in de wereld konden staan, op een gezonde manier.

Het zijn de vrouwen die voor velen als een voorbeeld gelden en die door velen worden geliefd. Maar het zijn ook de vrouwen die weten hoe het kaf zich van het koren scheidt wanneer zij hun grenzen stellen, daar waar ze dat voorheen niet of onvoldoende deden. Vrouwen die aan den lijve hebben ervaren hoe flinterdun de illusie is van de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen van mensen, maar die door menigeen prompt werd teruggetrokken of ingehouden op de dag dat ze hun grenzen gingen aangeven. Vrouwen die weten hoeveel pijn dat doet: ervaren dat de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen slechts voorwaardelijk was, slechts gegeven werd zolang ze toestonden dat over hun grenzen heen werd gegaan.

Het zijn de vrouwen die vaak even ‘breken’ wanneer ik ze spreek, wanneer ze in tranen uitbarsten als ze net wéér een illusie armer zijn geworden. Wanneer wéér iemand die stelde liefde voor hen te voelen de vermeende ‘liefde’ terugtrok op het moment dat ze aangaven bepaalde dingen niet meer prettig te vinden en niet langer toe te staan. Wanneer ze zich in tranen en met hartverscheurend verdriet hardop afvragen waar ze dat alles aan te danken hebben, en of er dan niks echt goeds bestaat in deze wereld. En waarom ‘jezelf zijn’ toch zo vaak wordt afgestraft door mensen om je heen, terwijl allerlei boeken en goeroes stellen dat je vooral jezelf moet zijn en dat het belangrijk is je grenzen te kennen, aan te geven, te stellen en te bewaken.

Sterke vrouwen worden niet geboren.
Sterke vrouwen zijn het resultaat van het pad dat ze hebben afgelegd, ervaringen die ze hebben doorgemaakt en het doorgaans lange traject van heling en weer leren opstaan na alles wat geïncasseerd en gedragen is, dit keer mét hun eigen kracht, ín hun eigen kracht en met een sterk besef van het belang van het stellen van grenzen.

Sterke vrouwen zijn vrouwen die dingen zijn áángegaan, in zichzelf en met de wereld om hen heen. Sterk geworden, door hard te werken op velerlei fronten. Vrouwen die menigeen fascineren en bij wie velen graag in de buurt willen zijn, maar met wie niet iedereen even goed om kan gaan. Omdát ze sterk zijn, bij zichzelf blijven en heel goed weten wat ze willen – én wat ze niet meer willen. Mét en ondanks al hun kwetsbaarheid.

Het zijn de vrouwen naar wie mijn hart uitgaat. Omdat ik weet wat het gaan van hun pad behelst. En tegen al die prachtige, krachtige vrouwen zeg ik: je doet het hartstikke goed, lieverd. Je bent het waard. Je bent het o zo waard. Je bent zo veel meer waard dan je vaak gegeven is. ♥♥♥


☼ © Sharon Kersten, 29-05-2018


De strijd voorbij: laten we dansen, liefste…

De laatste maanden heb ik met een dierbare vriendin een aantal goede, openhartige en eerlijke gesprekken gevoerd over een interessant onderwerp waar ik ook binnen mijn praktijk regelmatig mee in aanraking kom: de verdeling van de mannelijke en de vrouwelijke energieën binnen een heteroseksuele relatie – en de uitwerking daarvan.

Yin & Yang

Als we een heteroseksuele partnerrelatie bekijken als een gesloten (of semi-gesloten) systeem waarbinnen er een bepaalde balans dient te zijn tussen mannelijke en vrouwelijke energieën, dan rijst al snel het beeld van het yin-yang symbool als een beeld dat mooi illustreert hoe zo’n ‘perfecte’ balans eruit kan zien.

In alles wat mannelijk is, is ook iets vrouwelijks aanwezig en in alles wat vrouwelijk is, is ook iets mannelijks aanwezig. Het mannelijke (yang) kent ook een vrouwelijk deel, en het vrouwelijke (yin) kent ook een mannelijk deel. En mannelijk en vrouwelijk samen, juist in die hoedanigheid, houden elkaar in balans en completeren elkaar tot een ‘perfect’ geheel.

Of je nu een man of een vrouw bent, en heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel: in ieder van ons zijn zowel mannelijke als vrouwelijke energieën aanwezig.
En in het ‘klassieke’ scenario van een heteroseksuele relatie domineert in de man de mannelijke energie – waarbij de man ook toegang heeft tot ‘vrouwelijke’ energieën en kwaliteiten – en in de vrouw de vrouwelijke energie – waarbij de vrouw ook toegang heeft tot ‘mannelijke’ energieën en kwaliteiten. Voor massa’s mensen heeft dit in heel veel tijden prima gewerkt.

Hoe een poging tot vooruitgang leidde tot een verlies

In recente decennia zijn we echter, zeker in de westerse wereld, massaal aan de slag gegaan met zelfontwikkeling, zelfbevrijding, emancipatie en een heel breed strijden voor en streven naar meer ‘gelijkheid’ tussen mannen en vrouwen. Daaruit zijn prachtige dingen ontstaan en deze dynamieken hebben zeker voor vrouwen heel veel waardevolle verworvenheden opgeleverd die geen enkele vrouw volgens mij zou willen missen. Maar hand in hand met deze dynamieken is er óók iets anders gebeurd: veel vrouwen zijn zich meer en meer gaan verbinden met hun mannelijke energie, om dingen gedáán te krijgen, om hun stem te laten horen, om de stappen te maken die ze zo graag wilden maken.

Veel vrouwen zijn zich sterk gaan verbinden met ‘mannelijke’ kwaliteiten als actiegerichtheid, wilskracht, doelgerichtheid, strijdbaarheid, fysieke en mentale kracht, ratio, logica en intellect, de “ik-wil-het-dus-ik-zal-het-voor-elkaar-krijgen”-mentaliteit, dingen realiseren door ‘hard werken’ en strijd, door doén. En dat is vaker wel dan niet ten koste gegaan van hun verbinding met hun eigen ‘vrouwelijke’ energie en kwaliteiten waaronder bijvoorbeeld het vermogen je kwetsbaar op te stellen, het vermogen tot acceptatie en vergeving, het vermogen te delen met anderen, het werken met de ‘zachte kracht’ die gelegen is in kwaliteiten als zachtheid, compassie, affectie, empathie, begrip, ondersteuning, delen, ontvankelijkheid, het in contact zijn met de eigen diepe emoties, gevoelens en intuïtie, het vermogen tot diepgaand voelen en het vermogen dingen te laten ontstáán door een ‘kanaal’ voor energie te zijn – in plaats van door dingen ‘af te dwingen’ met behulp van allerlei ‘mannelijke’ kwaliteiten.

‘Wij vrouwen van nu’ hebben leren strijden – maar men heeft ons niet geleerd hoe we dat konden doen op een wijze die waarlijk past bij wie en wat we als vrouw ten diepste zijn. De vloedgolven en naweeën van de grote emancipatiebewegingen die we in het westen hebben gezien hebben ons niet geleerd hoe wij onze vrouwelijke kwaliteiten konden ‘sublimeren’, konden ‘verheffen’ tot een ánder niveau waar we de kracht zouden vinden die we zochten op een manier die ons als vrouwen krachtiger zou maken en recht zou doen, een manier die past bij wie en wat een vrouw ten diepste ís en de kwaliteiten en vermogens die zij van nature heeft.

Wat ons geleerd is, is in wezen de strijd aan te gaan met mannen, en wel door ons te verbinden met de mannelijke energieën, kwaliteiten en vermogens in onszelf die ons konden helpen te gaan stáán voor waar we in geloven, ons te laten zien, ons te laten horen en te strijden voor dat waarvan we vinden dat het ons recht is of ons toekomt – op een ‘mannelijke’ manier. Hoewel niet te ontkennen is dat dit ‘leren werken met de mannelijke energie in onszelf’ heeft bijgedragen aan empowerment van een heleboel vrouwen én aan de ‘zichtbaarheid’ van veel vrouwen in deze wereld waarin mannelijke energieën nog steeds de boventoon voeren, ben ik van mening dat met de manier waarop de emancipatie van vrouwen heeft vorm gekregen de plank in een aantal opzichten ook flink is misgeslagen en dat we daar nu een hoge prijs voor betalen – de vrouwen, de mannen en het collectief als geheel.

Het sterker ontwikkelen van de ‘mannelijke’ energieën en kwaliteiten in vrouwen heeft, in het geval van veruit de meeste vrouwen, geleid tot een minder krachtige verbinding met hun eigen vrouwelijke energieën en kwaliteiten. En dat is een groot, gigantisch verlies.


Yang + Yang = onbalans en strijd

Grijpen we terug op het yin-yang symbool, dan zou je kunnen zeggen dat de vrouw meer yang (mannelijke energie) in zichzelf heeft gemobiliseerd of versterkt, ten koste van haar eigen yin (vrouwelijke energie). En er komt bij heel veel vrouwen een punt waarop dat gaat wringen, meestal wanneer zij in een heteroseksuele relatie zijn met een man die óók veel yang in zich draagt – omdat dat nou eenmaal de energie is die in hem van nature het sterkst aanwezig is.
Dit is het punt waarop de vrouw die bovenstaand proces doorstaan heeft twee dingen begint te voelen of beseffen die alles met elkaar te maken hebben: enerzijds de realisatie dat er binnen haar heteroseksuele partnerrelatie sprake is van een situatie die niet echt prettig is en ook niet echt goed werkt omdat er steeds conflicten ontstaan als een gevolg van twee sterke porties yang-energie die samen door één deur pogen te gaan maar onderling geen fijn evenwicht vinden, en anderzijds het gevoel dat er iets ‘mist’ en het besef dat zij een deel van haarzelf en een belangrijke bron van haar authentieke kracht ergens onderweg op haar ‘pad van strijd’ is kwijtgeraakt.

In de vrouw die zich sterk is gaan verbinden met de mannelijke energieën en kwaliteiten – om wat voor reden dan ook – neemt de hoeveelheid yang-energie toe en krijgt deze de overhand. Kijken we naar het beeld van het yin-yang symbool, dan wordt al snel duidelijk dat er dan alleen een balans behouden kan blijven als de hoeveelheid yin-energie (vrouwelijke energie) evenredig afneemt: het is een gesloten systeem dus als er meer yang wordt aangewend of geactiveerd, dient yin logischerwijze deels plaats te maken voor yang. Wanneer de mannelijke partner in die relatie tegelijkertijd eenzelfde proces in ómgekeerde vorm doormaakt – door zich sterker te gaan verbinden met de vrouwelijke energieën en kwaliteiten, waardoor in hem de hoeveelheid yang afneemt en de hoeveelheid yin toeneemt – kan het geheel prima in balans blijven. Maar dát gebeurt vaak niet, of niet op een wijze die de ‘perfecte’ balans in stand kan houden.

Wat vaak gebeurt, is dat béide partners op enig moment meer yang dan yin in zich dragen, met als een compleet logisch gevolg daarvan heel wat clashes, aanvaringen, strijd, ‘verharding’, een veelal mentale en intellectuele benadering van allerlei relatie-aspecten (waaronder gevoelens en emoties) en bar weinig ruimte voor zachtheid, voelen, aanvoelen en invoelen en allerlei andere meer ‘vrouwelijke’ aspecten en kwaliteiten. De balans is dan zoek en de relatie verwordt tot een sequentie van kleine en grotere clashes en velerlei vormen van strijd. En daar wordt niemand blij van.


Herstel van de balans

Om – in het gesloten systeem zoals dat hier geschetst wordt – weer tot balans te komen, dient bij één van de partners de vrouwelijke energie weer dominant te worden terwijl bij de andere partner de mannelijke energie dominant blijft. De meest ‘logische’ weg hiernaartoe is de weg waarbij de vrouw leert zich weer meer te verbinden met haar vrouwelijke energieën en kwaliteiten: een terugkeer, voor die vrouw, naar meer zachtheid, meer kwetsbaarheid, meer ontvankelijkheid, meer ruimte voor voelen, intuïtie en al die andere ‘vrouwelijke’ kwaliteiten en vermogens die hierboven benoemd zijn; een verzachting die de ‘hardheid’ en de strijd uit de relatie (en uit de vrouw…) kan halen en die de vrouw kan laten ervaren dat zachtheid, de vrouwelijke zachtheid, in de kern een enorme bron van kracht (!) is.

Uiteraard kan de balans ook hersteld worden wanneer yang in de vrouw dominant blijft en de man ervoor kiest yin dominant te laten worden, en hoewel we waarschijnlijk allemaal wel een koppel kennen voor wie dat prima werkt merk ik in mijn praktijk dat ook dát scenario uiteindelijk vaak tot veel onvrede, aan beide kanten, leidt: vroeg of laat lijkt er in dat scenario altijd een punt te komen waarop de man zijn yang-kracht gaat missen en/of het gaat wringen dat de yang-energie in zijn vrouwelijke partner zo veel sterker aanwezig is dan in hemzelf, óf er komt een punt waarop de vrouw het niet meer prettig vindt dat haar mannelijke partner zo ‘yin’ is waardoor hij niet meer echt in zijn kracht staat, en/of waarop de vrouw, aanvankelijk vaak heimelijk, later vaak steeds openlijker, aangeeft dat ze een enorme behoefte voelt “gewoon weer vroúw” te zijn in de relatie…


Vrouwen die het anders willen en weer vrouw willen zijn – met een man die man wil zijn

Ik ontmoet, zowel in als buiten mijn praktijk, steeds meer vrouwen die het, in alle eerlijkheid, steeds meer zat zijn “altijd maar sterk te moeten zijn”. Vrouwen die bergen hebben verzet en vaak op vele fronten de kar trekken maar die dat, diep van binnen, helemaal niet altijd meer wíllen. Vrouwen die wéten dat ze sterk zijn maar die helemaal niet altijd meer zín hebben om sterk te zijn of ‘de sterke rots’ in de relatie te zijn. Vrouwen die snákken naar een betere verbinding met hun vrouwelijke energieën en kwaliteiten, waarvan ze beseffen dat ze deze gaandeweg hun levenspad, toen ze hard aan het werk waren om allerlei dingen voor elkaar te krijgen, nogal hebben verwaarloosd en vaak zelfs ronduit hebben onderdrukt. Vrouwen die zich schamen het hardop uit te spreken – omdat ze dan aangevallen worden door andere vrouwen die (nog) sterk vanuit het paradigma van strijd en “vechten voor je rechten” denken en leven – maar die nu eigenlijk heel graag in een veel ‘vrouwelijkere’ energie willen stappen en binnen hun relaties dolgraag een veel ‘vrouwelijkere’ rol op zich willen nemen. Vrouwen die zich weer willen verbinden met hun zachte, sensitieve en kwetsbare kant en die hun vrouwelijke kwaliteiten weer centraal willen stellen en van dááruit hun aandeel willen leveren aan het geheel dat de relatie is.
Vrouwen die weer vróuw willen zijn, binnen een systeem met een mannelijke partner die mán wil zijn.

Het is een groeiende schare vrouwen die steeds zichtbaarder wordt: vrouwen die de strijd voorbíj zijn en nu graag willen leren dansen: de dans van de mannelijke en de vrouwelijke energie, waarbij de partners wezenlijk anders zijn maar precies de juiste raakvlakken hebben die hen binnen de dans met elkaar kunnen verbinden, en waarbij de partners elkaar optimaal kunnen completeren juist omdát ze wezenlijk anders zijn. De dans waarbinnen dat wat wezenlijk verschillend is samenvloeit tot een perfect geheel dat één is en een mooie innerlijke balans kent.

“Laten we dansen, liefste…” – want als we leren dansen, vanuit onze authentieke krachten en kwaliteiten, dan vinden we elkaar wel weer.

☼ © Sharon Kersten, 28-09-2013


Translate »
error: Content is protected !!

Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie

Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina. Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com. Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.

Sluiten