Het goud van diepgaand luisteren

Een tijd geleden kwam ik deze prachtige tekst tegen, geschreven door John Fox:

Écht gehoord worden, door iemand die echt kan luisteren.
Het is zo belangrijk.
Zo waardevol.
En zo zeldzaam.

Onderzoek heeft uitgewezen dat zo’n 80% van de mensen die zich tot een therapeut, psycholoog of coach wenden vooral een diepgaande behoefte heeft eindelijk eens een keer echt gehóórd te worden door iemand. De specifieke onderwerpen waar in therapeutische, psychologische of coachsessies over gesproken wordt hebben uiteraard hun plaats en bestaansrecht, maar er gaat vooral een diepgaand helend effect uit van het feit dat er eindelijk iemand is die werkelijk naar de ander kan luisteren en de ander kan hóren.

Het is een diepgewortelde menselijke behoefte werkelijk gehoord te worden door een ander. En het is een verdrietige realiteit dat veel mensen pijnlijke beschadigingen in zich dragen, juist ten aanzien van dit punt; beschadigingen die vaak oude wortels hebben en die vaker wel dan niet in hun huidige verbindingen met regelmaat weer worden aangeraakt. Want écht luisteren naar een ander en een ander werkelijk hóren… dat is een vaardigheid die maar weinig mensen zich hebben eigengemaakt. Een heel verdrietige stand van zaken, maar helaas wel de naakte, pijnlijke waarheid.

Wil je je affectie, je genegenheid, je liefde aan een ander tonen? Train jezelf dan in wérkelijk kunnen luisteren naar een ander, zonder de ander te onderbreken of, erger nog, joúw visie ten gehore te brengen wanneer de ander zich in kwetsbaarheid uit.

Iemand in je leven hebben die écht naar je kan luisteren en je écht kan horen, iemand die je de safe space kan bieden waarin je niet alleen de ruimte krijgt er helemaal te zijn maar waarin het ook *veilig* voor je is er te zijn, je te laten zien en je te uiten, met en in al je kwetsbaarheid, en daarin erkend, gezien en gehoord worden, zonder verstoringen, onderbrekingen en projecties van de ander, is misschien wel het grootste cadeau dat je ooit in dit aardse leven kunt ervaren.

Probeer zo iemand te zijn voor anderen.
Je zult zien dat dat tot heel mooie dingen kan leiden en dat die ander je er immens dankbaar voor zal zijn, terwijl het ook jou enorm verrijkt op die wijze in je verbindingen te (leren) staan.

Is dat makkelijk? Voor de meesten niet.
Is het de ‘moeite’ waard? O ja. Absoluut.

– – – – – – – – – –

☼ © Sharon Kersten, 2 mei 2021


Become…

Me: Hey Source.
Source: Hello…..

Me: I’m falling apart. Can you put me back together?
Source: I would rather not.

Me: Why?
Source: Because you aren’t a puzzle.

Me: What about all of the pieces of my life that are falling down onto the ground?
Source: Let them stay there for a while. They fell off for a reason. Take some time and decide if you need any of those pieces back.

Me: You don’t understand! I’m breaking down!
Source: No – you don’t understand. You are breaking through. What you are feeling are just growing pains. You are shedding the things and the people in your life that are holding you back. You aren’t falling apart. You are falling into place.
Relax. Take some deep breaths and allow those things you don’t need anymore to fall off of you. Quit holding onto the pieces that don’t fit you anymore. Let them fall off. Let them go.

Me: Once I start doing that, what will be left of me?
Source: Only the very best pieces of you.

Me: I’m scared of changing.
Source: I keep telling you – YOU AREN’T CHANGING!! YOU ARE BECOMING!

Me: Becoming who?
Source: Becoming who you truly are! A person of light and love and charity and hope and courage and joy and mercy and grace and compassion. You are so much more than the shallow pieces you have decided to adorn yourself with that you cling to with such greed and fear. Let those things fall off of you. I love you! Don’t change! … Become! Become! Become who you truly are. I’m going to keep telling you this until you remember it.

Me: There goes another piece.
Source: Yep. Let it be.

Me: So … I’m not broken?
Source: Of course not! – but you are breaking like the dawn. It’s a new day. Become!!!

~ Auteur van de oorspronkelijke dialoog: John Roedel.

– – – – – – – – – –

(Tekst op een aantal punten wat aangepast door mij, aangezien ik geen fan ben van het concept van de ‘God’ van de monotheïstische religies die ons ‘gemaakt’ zou hebben (waar de oorspronkelijke auteur gebruik van maakte) maar ik een groot voorstander ben van het idee dat we allemaal ontspruiten aan ‘Source’ en dat we ten diepste zijn wat we altijd geweest zijn en altijd zullen zijn voorbij de illusies en beperkingen van het 3D-script waar we ons hier en nu in bevinden ~ Sharon)

Lightly child, lightly…

We leven momenteel in onrustige tijden, waarin we allemaal op ons nog compleet onbekend terrein lopen. Niemand van ons heeft dit ooit eerder meegemaakt. Niemand weet precies waar dit heen gaat en hoe de wereld er over een aantal weken, maanden of jaren uit zal zien. Niemand kan de ‘ultieme’ antwoorden geven die we nu zo graag zouden willen horen om een houvast te hebben.
Iedereen moet nu zelf een modus vinden in hoe om te gaan met deze tijd van transitie waarin we ons nu bevinden. En ieder doet dat op zijn of haar eigen manier.

Veel mensen die voorheen structureel tijd tekort kwamen en nu opeens meer ‘vrije tijd’ hebben dan voorheen, storten zich op allerlei nieuwe projecten. Ik zie mensen voortvarend aan de slag gaan om een nieuwe taal te leren; anderen die besluiten nu eindelijk eens dat boek te schrijven dat ze al zo lang in hun hoofd hebben; weer anderen die zich opeens op online business-ideeën storten vanuit een overtuiging dat ’the show must go on’ en een gespannen idee dat er nu kansen gepakt moéten worden die anders wellicht aan hun neus voorbij zouden gaan.

Mensen die geneigd waren altijd bezig te zijn, storten zich nu massaal op allerlei projecten en nieuwe activiteiten. Sommigen doen dat omdat ze dat oprecht prettig en leuk vinden; anderen omdat ze niet gewend zijn niét te rennen en ze heel onrustig worden wanneer ze hun pas vertragen.

Ieder heeft zijn eigen coping-mechanismen, eigen manieren om om te gaan met tijden die rijk zijn aan spanningen en uitdagingen. En het is van groot belang dat we ieder de eigen manieren láten die voor hen behulpzaam zijn. Juist in tijden van grote stress, spanning en/of crisis worden we compleet teruggeworpen op onszelf en een crisis kúnnen we alleen maar aangaan en overkomen door héél dichtbij onszelf te blijven, bij dat wat werkt voor ons – wat dat dan ook is.

Dus laat de ‘actievelingen’ actief zijn, als dat is wat hen nu helpt.
Laat de ‘renners en vliegers’ rennen en vliegen, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘activisten’ hun acties voeren, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘wereldverbeteraars’ die ogen van anderen pogen te openen doen wat zij nu doen, als dat is wat hen helpt.
Laat de ‘rebellen’ rebelleren tegen de dingen waar zij tegen ageren, als dat is wat hen helpt.
Laat degenen die ook in tijden van thuisisolatie een enorm druk sociaal leven onderhouden, nu middels de digitale verbindingsmogelijkheden, doen wat zij doen als dat is wat hen helpt.
Maar laat je niet wijs maken dat ook jij nu opeens van alles zou moeten doén, als je het gevoel hebt dat je daar nu helemaal niet toe in staat bent.

Aldous Huxley verwoordde het prachtig, in zijn boek ‘Island’:

“It’s dark because you are trying too hard.
Lightly child, lightly. Learn to do everything lightly.
Yes, feel lightly even though you’re feeling deeply.
Just lightly let things happen and lightly cope with them.”

En als je aan het einde van de dag tot de conclusie komt dat het enige dat je die dag gedaan hebt jezelf overeind houden was, weet dan dat dat helemaal oké is. Dat dat genoeg is. En dat dat van alle dingen die je zou hebben kunnen doen het aller-, allerbelangrijkste is.

☼ © Sharon Kersten, 07-04-2020

Sterke vrouwen

Ik spreek er wekelijks heel wat: sterke vrouwen.
Vrouwen die weten wat ze waard zijn, vaak niet omdat ze dat altijd al geweten hebben maar omdat ze dat zijn gaan inzien – na allerlei situaties die ze hebben doorgemaakt en het daarop volgende besluit aan heling van hun verwondingen en het versterken van hun gevoel van eigenwaarde te werken.

Ik ken er velen en heb er al velen mogen begeleiden: vrouwen die eens vleugellam zijn gemaakt en wiens zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde ernstig ondermijnd zijn geweest, voordat ze hun eigen kracht hervonden en leerden hoe ze mét die kracht in de wereld konden staan, op een gezonde manier.

Het zijn de vrouwen die voor velen als een voorbeeld gelden en die door velen worden geliefd. Maar het zijn ook de vrouwen die weten hoe het kaf zich van het koren scheidt wanneer zij hun grenzen stellen, daar waar ze dat voorheen niet of onvoldoende deden. Vrouwen die aan den lijve hebben ervaren hoe flinterdun de illusie is van de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen van mensen, maar die door menigeen prompt werd teruggetrokken of ingehouden op de dag dat ze hun grenzen gingen aangeven. Vrouwen die weten hoeveel pijn dat doet: ervaren dat de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen slechts voorwaardelijk was, slechts gegeven werd zolang ze toestonden dat over hun grenzen heen werd gegaan.

Het zijn de vrouwen die vaak even ‘breken’ wanneer ik ze spreek, wanneer ze in tranen uitbarsten als ze net wéér een illusie armer zijn geworden. Wanneer wéér iemand die stelde liefde voor hen te voelen de vermeende ‘liefde’ terugtrok op het moment dat ze aangaven bepaalde dingen niet meer prettig te vinden en niet langer toe te staan. Wanneer ze zich in tranen en met hartverscheurend verdriet hardop afvragen waar ze dat alles aan te danken hebben, en of er dan niks echt goeds bestaat in deze wereld. En waarom ‘jezelf zijn’ toch zo vaak wordt afgestraft door mensen om je heen, terwijl allerlei boeken en goeroes stellen dat je vooral jezelf moet zijn en dat het belangrijk is je grenzen te kennen, aan te geven, te stellen en te bewaken.

Sterke vrouwen worden niet geboren.
Sterke vrouwen zijn het resultaat van het pad dat ze hebben afgelegd, ervaringen die ze hebben doorgemaakt en het doorgaans lange traject van heling en weer leren opstaan na alles wat geïncasseerd en gedragen is, dit keer mét hun eigen kracht, ín hun eigen kracht en met een sterk besef van het belang van het stellen van grenzen.

Sterke vrouwen zijn vrouwen die dingen zijn áángegaan, in zichzelf en met de wereld om hen heen. Sterk geworden, door hard te werken op velerlei fronten. Vrouwen die menigeen fascineren en bij wie velen graag in de buurt willen zijn, maar met wie niet iedereen even goed om kan gaan. Omdát ze sterk zijn, bij zichzelf blijven en heel goed weten wat ze willen – én wat ze niet meer willen. Mét en ondanks al hun kwetsbaarheid.

Het zijn de vrouwen naar wie mijn hart uitgaat. Omdat ik weet wat het gaan van hun pad behelst. En tegen al die prachtige, krachtige vrouwen zeg ik: je doet het hartstikke goed, lieverd. Je bent het waard. Je bent het o zo waard. Je bent zo veel meer waard dan je vaak gegeven is. ♥♥♥


☼ © Sharon Kersten, 29-05-2018


Translate »
error: Content is protected !!

Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie

Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina. Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com. Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.

Sluiten