benader geen Priesteres in een poging van haar te houden als je niet weet op welk terrein je je daarmee begeeft. Je loopt het risico dat het je niet gaat lukken haar te vergeten, het risico haar niet te begrijpen en het risico dat je niks van haar wereld snapt. Wees voorbereid op een liefde van een andere wereld, op sterfelijke strelingen, op glimlachen die magische betoveringen zijn en op een muziek die je niet niét in je hart binnen kunt laten komen. Bereid je voor op de Volle Maan, de sterren, de Zwarte Maan, Solstitia, Equinoxen en rokende wieroken.
Man,
houd voor ogen dat je je begeeft in de richting van een wilde ziel, ver afstaand van alles wat je tot nu toe hebt gekend. Het is mogelijk dat je je overdonderd zult voelen; het is mogelijk dat je aan haar zijde zult moeten rennen met alles dat in je is om haar omhelzing niet voor altijd te verliezen. Leef altijd alsof je een magisch bos aan het doorkruisen bent. Weet dat zij niet van deze wereld is. Dat als ze jou binnen laat, dat een geschenk is; dat haar deur een deur is die voor niemand opengaat en dat dit betekent dat ze je vertrouwt. Zij wordt slechts zelden echt begrepen, is vaak verkeerd begrepen geweest en bijna niemand kent de grootsheid van haar ziel. Verraad haar vertrouwen niet; je zou een Eenhoorn-moordenaar zijn als je dat zou doen, want van die aard is de magie en de schoonheid die de ziel van een Priesteres verbergt.
Man,
benader geen Priesteres als je niet leeft uit en voor nieuwsgierigheid, als je nooit vlinders en libellen hebt achtervolgd, als je nooit voor de Aarde hebt geknield, als je nooit op een leeuwentand hebt geblazen. Blijf ver bij haar vandaan als je niet bereid bent te vliegen, het alledaagse te verlaten, de angst achter je te laten. Zoek geen toenadering tot een Priesteres als je niet bereid bent je leven als een avontuur te beleven.
Neem mijn woorden ter harte want het zijn geen theorieën of hersenspinsels; zij zijn een heuse waarschuwing. Als je in je leven een Priesteres ontmoet en niet bereid bent je aan haar over te geven, draai dan om en ga heen, met opgeheven hoofd. Treed niet haar wereld binnen om deze te beschadigen. Zij is een Wezen dat met uitsterven wordt bedreigd.”
Ik spreek er wekelijks heel wat: sterke vrouwen. Vrouwen die weten wat ze waard zijn, vaak niet omdat ze dat altijd al geweten hebben maar omdat ze dat zijn gaan inzien – na allerlei situaties die ze hebben doorgemaakt en het daarop volgende besluit aan heling van hun verwondingen en het versterken van hun gevoel van eigenwaarde te werken.
Ik ken er velen en heb er al velen mogen begeleiden: vrouwen die eens vleugellam zijn gemaakt en wiens zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde ernstig ondermijnd zijn geweest, voordat ze hun eigen kracht hervonden en leerden hoe ze mét die kracht in de wereld konden staan, op een gezonde manier.
Het zijn de vrouwen die voor velen als een voorbeeld gelden en die door velen worden geliefd. Maar het zijn ook de vrouwen die weten hoe het kaf zich van het koren scheidt wanneer zij hun grenzen stellen, daar waar ze dat voorheen niet of onvoldoende deden. Vrouwen die aan den lijve hebben ervaren hoe flinterdun de illusie is van de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen van mensen, maar die door menigeen prompt werd teruggetrokken of ingehouden op de dag dat ze hun grenzen gingen aangeven. Vrouwen die weten hoeveel pijn dat doet: ervaren dat de ‘liefde’ die ze dachten te krijgen slechts voorwaardelijk was, slechts gegeven werd zolang ze toestonden dat over hun grenzen heen werd gegaan.
Het zijn de vrouwen die vaak even ‘breken’ wanneer ik ze spreek, wanneer ze in tranen uitbarsten als ze net wéér een illusie armer zijn geworden. Wanneer wéér iemand die stelde liefde voor hen te voelen de vermeende ‘liefde’ terugtrok op het moment dat ze aangaven bepaalde dingen niet meer prettig te vinden en niet langer toe te staan. Wanneer ze zich in tranen en met hartverscheurend verdriet hardop afvragen waar ze dat alles aan te danken hebben, en of er dan niks echt goeds bestaat in deze wereld. En waarom ‘jezelf zijn’ toch zo vaak wordt afgestraft door mensen om je heen, terwijl allerlei boeken en goeroes stellen dat je vooral jezelf moet zijn en dat het belangrijk is je grenzen te kennen, aan te geven, te stellen en te bewaken.
Sterke vrouwen worden niet geboren. Sterke vrouwen zijn het resultaat van het pad dat ze hebben afgelegd, ervaringen die ze hebben doorgemaakt en het doorgaans lange traject van heling en weer leren opstaan na alles wat geïncasseerd en gedragen is, dit keer mét hun eigen kracht, ín hun eigen kracht en met een sterk besef van het belang van het stellen van grenzen.
Sterke vrouwen zijn vrouwen die dingen zijn áángegaan, in zichzelf en met de wereld om hen heen. Sterk geworden, door hard te werken op velerlei fronten. Vrouwen die menigeen fascineren en bij wie velen graag in de buurt willen zijn, maar met wie niet iedereen even goed om kan gaan. Omdát ze sterk zijn, bij zichzelf blijven en heel goed weten wat ze willen – én wat ze niet meer willen. Mét en ondanks al hun kwetsbaarheid.
Het zijn de vrouwen naar wie mijn hart uitgaat. Omdat ik weet wat het gaan van hun pad behelst. En tegen al die prachtige, krachtige vrouwen zeg ik: je doet het hartstikke goed, lieverd. Je bent het waard. Je bent het o zo waard. Je bent zo veel meer waard dan je vaak gegeven is. ♥♥♥
De laatste maanden heb ik met een dierbare vriendin een aantal goede, openhartige en eerlijke gesprekken gevoerd over een interessant onderwerp waar ik ook binnen mijn praktijk regelmatig mee in aanraking kom: de verdeling van de mannelijke en de vrouwelijke energieën binnen een heteroseksuele relatie – en de uitwerking daarvan.
Yin & Yang
Als we een heteroseksuele partnerrelatie bekijken als een gesloten (of semi-gesloten) systeem waarbinnen er een bepaalde balans dient te zijn tussen mannelijke en vrouwelijke energieën, dan rijst al snel het beeld van het yin-yang symbool als een beeld dat mooi illustreert hoe zo’n ‘perfecte’ balans eruit kan zien.
In alles wat mannelijk is, is ook iets vrouwelijks aanwezig en in alles wat vrouwelijk is, is ook iets mannelijks aanwezig. Het mannelijke (yang) kent ook een vrouwelijk deel, en het vrouwelijke (yin) kent ook een mannelijk deel. En mannelijk en vrouwelijk samen, juist in die hoedanigheid, houden elkaar in balans en completeren elkaar tot een ‘perfect’ geheel.
Of je nu een man of een vrouw bent, en heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel: in ieder van ons zijn zowel mannelijke als vrouwelijke energieën aanwezig. En in het ‘klassieke’ scenario van een heteroseksuele relatie domineert in de man de mannelijke energie – waarbij de man ook toegang heeft tot ‘vrouwelijke’ energieën en kwaliteiten – en in de vrouw de vrouwelijke energie – waarbij de vrouw ook toegang heeft tot ‘mannelijke’ energieën en kwaliteiten. Voor massa’s mensen heeft dit in heel veel tijden prima gewerkt.
Hoe een poging tot vooruitgang leidde tot een verlies
In recente decennia zijn we echter, zeker in de westerse wereld, massaal aan de slag gegaan met zelfontwikkeling, zelfbevrijding, emancipatie en een heel breed strijden voor en streven naar meer ‘gelijkheid’ tussen mannen en vrouwen. Daaruit zijn prachtige dingen ontstaan en deze dynamieken hebben zeker voor vrouwen heel veel waardevolle verworvenheden opgeleverd die geen enkele vrouw volgens mij zou willen missen. Maar hand in hand met deze dynamieken is er óók iets anders gebeurd: veel vrouwen zijn zich meer en meer gaan verbinden met hun mannelijke energie, om dingen gedáán te krijgen, om hun stem te laten horen, om de stappen te maken die ze zo graag wilden maken.
Veel vrouwen zijn zich sterk gaan verbinden met ‘mannelijke’ kwaliteiten als actiegerichtheid, wilskracht, doelgerichtheid, strijdbaarheid, fysieke en mentale kracht, ratio, logica en intellect, de “ik-wil-het-dus-ik-zal-het-voor-elkaar-krijgen”-mentaliteit, dingen realiseren door ‘hard werken’ en strijd, door doén. En dat is vaker wel dan niet ten koste gegaan van hun verbinding met hun eigen ‘vrouwelijke’ energie en kwaliteiten waaronder bijvoorbeeld het vermogen je kwetsbaar op te stellen, het vermogen tot acceptatie en vergeving, het vermogen te delen met anderen, het werken met de ‘zachte kracht’ die gelegen is in kwaliteiten als zachtheid, compassie, affectie, empathie, begrip, ondersteuning, delen, ontvankelijkheid, het in contact zijn met de eigen diepe emoties, gevoelens en intuïtie, het vermogen tot diepgaand voelen en het vermogen dingen te laten ontstáán door een ‘kanaal’ voor energie te zijn – in plaats van door dingen ‘af te dwingen’ met behulp van allerlei ‘mannelijke’ kwaliteiten.
‘Wij vrouwen van nu’ hebben leren strijden – maar men heeft ons niet geleerd hoe we dat konden doen op een wijze die waarlijk past bij wie en wat we als vrouw ten diepste zijn. De vloedgolven en naweeën van de grote emancipatiebewegingen die we in het westen hebben gezien hebben ons niet geleerd hoe wij onze vrouwelijke kwaliteiten konden ‘sublimeren’, konden ‘verheffen’ tot een ánder niveau waar we de kracht zouden vinden die we zochten op een manier die ons als vrouwen krachtiger zou maken en recht zou doen, een manier die past bij wie en wat een vrouw ten diepste ís en de kwaliteiten en vermogens die zij van nature heeft.
Wat ons geleerd is, is in wezen de strijd aan te gaan met mannen, en wel door ons te verbinden met de mannelijke energieën, kwaliteiten en vermogens in onszelf die ons konden helpen te gaan stáán voor waar we in geloven, ons te laten zien, ons te laten horen en te strijden voor dat waarvan we vinden dat het ons recht is of ons toekomt – op een ‘mannelijke’ manier. Hoewel niet te ontkennen is dat dit ‘leren werken met de mannelijke energie in onszelf’ heeft bijgedragen aan empowerment van een heleboel vrouwen én aan de ‘zichtbaarheid’ van veel vrouwen in deze wereld waarin mannelijke energieën nog steeds de boventoon voeren, ben ik van mening dat met de manier waarop de emancipatie van vrouwen heeft vorm gekregen de plank in een aantal opzichten ook flink is misgeslagen en dat we daar nu een hoge prijs voor betalen – de vrouwen, de mannen en het collectief als geheel.
Het sterker ontwikkelen van de ‘mannelijke’ energieën en kwaliteiten in vrouwen heeft, in het geval van veruit de meeste vrouwen, geleid tot een minder krachtige verbinding met hun eigen vrouwelijke energieën en kwaliteiten. En dat is een groot, gigantisch verlies.
Yang + Yang = onbalans en strijd
Grijpen we terug op het yin-yang symbool, dan zou je kunnen zeggen dat de vrouw meer yang (mannelijke energie) in zichzelf heeft gemobiliseerd of versterkt, ten koste van haar eigen yin (vrouwelijke energie). En er komt bij heel veel vrouwen een punt waarop dat gaat wringen, meestal wanneer zij in een heteroseksuele relatie zijn met een man die óók veel yang in zich draagt – omdat dat nou eenmaal de energie is die in hem van nature het sterkst aanwezig is. Dit is het punt waarop de vrouw die bovenstaand proces doorstaan heeft twee dingen begint te voelen of beseffen die alles met elkaar te maken hebben: enerzijds de realisatie dat er binnen haar heteroseksuele partnerrelatie sprake is van een situatie die niet echt prettig is en ook niet echt goed werkt omdat er steeds conflicten ontstaan als een gevolg van twee sterke porties yang-energie die samen door één deur pogen te gaan maar onderling geen fijn evenwicht vinden, en anderzijds het gevoel dat er iets ‘mist’ en het besef dat zij een deel van haarzelf en een belangrijke bron van haar authentieke kracht ergens onderweg op haar ‘pad van strijd’ is kwijtgeraakt.
In de vrouw die zich sterk is gaan verbinden met de mannelijke energieën en kwaliteiten – om wat voor reden dan ook – neemt de hoeveelheid yang-energie toe en krijgt deze de overhand. Kijken we naar het beeld van het yin-yang symbool, dan wordt al snel duidelijk dat er dan alleen een balans behouden kan blijven als de hoeveelheid yin-energie (vrouwelijke energie) evenredig afneemt: het is een gesloten systeem dus als er meer yang wordt aangewend of geactiveerd, dient yin logischerwijze deels plaats te maken voor yang. Wanneer de mannelijke partner in die relatie tegelijkertijd eenzelfde proces in ómgekeerde vorm doormaakt – door zich sterker te gaan verbinden met de vrouwelijke energieën en kwaliteiten, waardoor in hem de hoeveelheid yang afneemt en de hoeveelheid yin toeneemt – kan het geheel prima in balans blijven. Maar dát gebeurt vaak niet, of niet op een wijze die de ‘perfecte’ balans in stand kan houden.
Wat vaak gebeurt, is dat béide partners op enig moment meer yang dan yin in zich dragen, met als een compleet logisch gevolg daarvan heel wat clashes, aanvaringen, strijd, ‘verharding’, een veelal mentale en intellectuele benadering van allerlei relatie-aspecten (waaronder gevoelens en emoties) en bar weinig ruimte voor zachtheid, voelen, aanvoelen en invoelen en allerlei andere meer ‘vrouwelijke’ aspecten en kwaliteiten. De balans is dan zoek en de relatie verwordt tot een sequentie van kleine en grotere clashes en velerlei vormen van strijd. En daar wordt niemand blij van.
Herstel van de balans
Om – in het gesloten systeem zoals dat hier geschetst wordt – weer tot balans te komen, dient bij één van de partners de vrouwelijke energie weer dominant te worden terwijl bij de andere partner de mannelijke energie dominant blijft. De meest ‘logische’ weg hiernaartoe is de weg waarbij de vrouw leert zich weer meer te verbinden met haar vrouwelijke energieën en kwaliteiten: een terugkeer, voor die vrouw, naar meer zachtheid, meer kwetsbaarheid, meer ontvankelijkheid, meer ruimte voor voelen, intuïtie en al die andere ‘vrouwelijke’ kwaliteiten en vermogens die hierboven benoemd zijn; een verzachting die de ‘hardheid’ en de strijd uit de relatie (en uit de vrouw…) kan halen en die de vrouw kan laten ervaren dat zachtheid, de vrouwelijke zachtheid, in de kern een enorme bron van kracht (!) is.
Uiteraard kan de balans ook hersteld worden wanneer yang in de vrouw dominant blijft en de man ervoor kiest yin dominant te laten worden, en hoewel we waarschijnlijk allemaal wel een koppel kennen voor wie dat prima werkt merk ik in mijn praktijk dat ook dát scenario uiteindelijk vaak tot veel onvrede, aan beide kanten, leidt: vroeg of laat lijkt er in dat scenario altijd een punt te komen waarop de man zijn yang-kracht gaat missen en/of het gaat wringen dat de yang-energie in zijn vrouwelijke partner zo veel sterker aanwezig is dan in hemzelf, óf er komt een punt waarop de vrouw het niet meer prettig vindt dat haar mannelijke partner zo ‘yin’ is waardoor hij niet meer echt in zijn kracht staat, en/of waarop de vrouw, aanvankelijk vaak heimelijk, later vaak steeds openlijker, aangeeft dat ze een enorme behoefte voelt “gewoon weer vroúw” te zijn in de relatie…
Vrouwen die het anders willen en weer vrouw willen zijn– met een man die man wil zijn
Ik ontmoet, zowel in als buiten mijn praktijk, steeds meer vrouwen die het, in alle eerlijkheid, steeds meer zat zijn “altijd maar sterk te moeten zijn”. Vrouwen die bergen hebben verzet en vaak op vele fronten de kar trekken maar die dat, diep van binnen, helemaal niet altijd meer wíllen. Vrouwen die wéten dat ze sterk zijn maar die helemaal niet altijd meer zín hebben om sterk te zijn of ‘de sterke rots’ in de relatie te zijn. Vrouwen die snákken naar een betere verbinding met hun vrouwelijke energieën en kwaliteiten, waarvan ze beseffen dat ze deze gaandeweg hun levenspad, toen ze hard aan het werk waren om allerlei dingen voor elkaar te krijgen, nogal hebben verwaarloosd en vaak zelfs ronduit hebben onderdrukt. Vrouwen die zich schamen het hardop uit te spreken – omdat ze dan aangevallen worden door andere vrouwen die (nog) sterk vanuit het paradigma van strijd en “vechten voor je rechten” denken en leven – maar die nu eigenlijk heel graag in een veel ‘vrouwelijkere’ energie willen stappen en binnen hun relaties dolgraag een veel ‘vrouwelijkere’ rol op zich willen nemen. Vrouwen die zich weer willen verbinden met hun zachte, sensitieve en kwetsbare kant en die hun vrouwelijke kwaliteiten weer centraal willen stellen en van dááruit hun aandeel willen leveren aan het geheel dat de relatie is. Vrouwen die weer vróuw willen zijn, binnen een systeem met een mannelijke partner die mán wil zijn.
Het is een groeiende schare vrouwen die steeds zichtbaarder wordt: vrouwen die de strijd voorbíj zijn en nu graag willen leren dansen: de dans van de mannelijke en de vrouwelijke energie, waarbij de partners wezenlijk anders zijn maar precies de juiste raakvlakken hebben die hen binnen de dans met elkaar kunnen verbinden, en waarbij de partners elkaar optimaal kunnen completeren juist omdát ze wezenlijk anders zijn. De dans waarbinnen dat wat wezenlijk verschillend is samenvloeit tot een perfect geheel dat één is en een mooie innerlijke balans kent.
“Laten we dansen, liefste…” – want als we leren dansen, vanuit onze authentieke krachten en kwaliteiten, dan vinden we elkaar wel weer.
Dit keer geen blog van eigen hand, maar een prachtige ode aan De Vrouw die Opnieuw Geboren wordt. Van Fabio Volo, door mij voor jullie vertaald uit het Italiaans.
“Het absoluut prachtigste dat er bestaat, mooier dan een zonsondergang, prachtiger dan de vlucht van een vogel, is een vrouw die opnieuw geboren wordt.
Wanneer ze weer opstaat na de catastrofe, na de val. Wanneer iemand zegt: ‘”Nu is het afgelopen met haar”. Nee, het is nooit afgelopen voor een vrouw. Een vrouw staat altijd weer op, ook als ze er niet in gelooft, ook als ze het niet wil.
Ik heb het niet alleen over de immense pijnen, over die wonden die de dood of een ziekte je bezorgen en die lijken op verwondingen die zijn aangebracht door op een mijn te trappen.
Ik heb het over jou, over dat deze periode niet meer lijkt te eindigen; over jou die je bestaan op het spel zet in een zware baan die elke ochtend als een examen voelt, erger dan de examens uit je schooltijd. Over jou, de meedogenloze scheidsrechter van jezelf, die op grond van hoe je baas naar je kijkt besluit of je goed genoeg bent of dat je jezelf moet veroordelen. Zo gaat het elke dag, en deze proeftijd eindigt nooit. En jij bent degene die het laat voortbestaan.
Of ik heb het over jou, die bang is om zelfs maar met een man te slapen; jij die doodsbang bent dat een romance je de adem beneemt, jij die met niemand flirt omdat je o zo bang bent dat iemand in jouw leven infiltreert. Erger nog: als jij in het verhaal verstrikt blijft, is je lijden immens.
Je bent moe: er is altijd wel iemand tegenover wie je je moet rechtvaardigen, iemand die jou wil veranderen, of die jij moet veranderen om hem dicht bij je te houden. Zo cultiveer je de eenzaamheid in je eigen huis. En toch maak je jezelf van alles wijs, ook wanneer je met anderen praat: “Het gaat goed met mij. Ik heb het goed zo, voel me beter zo.” En de hemel komt weer een stukje verder naar beneden.
Of je bent gaan samenwonen met die jongen, je hebt er meerdere keren Kerst en Pasen mee doorgemaakt. Aan die man heb je je ziel en zaligheid gegeven en er is zó veel tijd voorbij gegaan, en je hebt er zó veel ziel en zaligheid in gegooid, dat je op een dag jezelf begint te zoeken in de spiegel, omdat je niet meer weet wie je geworden bent.
Hoe het ook is gegaan, nu ben je hier en ik weet dat er een moment is geweest waarop je naar beneden hebt gekeken en zag dat je voeten in cement verankerd waren. Waar je ook was, je zat er vast en het paste je niet meer: je relatie, je baan, je eenzaamheid. Het was een crisis, en je hebt gehuild.
Mijn God wat huilen jullie veel! Er ontspruit een bron van water aan jullie maag. Je hebt gehuild terwijl je door een drukke straat liep, terwijl je bij de bushalte stond, terwijl je op je scooter zat. Zomaar, geheel uit het niets. Je kon het niet meer binnenhouden. En die nacht dat je de auto gepakt hebt en uren lang bent gaan rijden, opdat de donkere lucht je tranen zou drogen…
En vervolgens heb je in jezelf gegraven, heb je gepraat – wat praten jullie veel, meiden! Tranen en woorden. Om te begrijpen, om bij een heel lange wortel te komen die enige zin kan geven aan je pijn en je verdriet. “Waarom doe ik dit? Hoe kan het dat ik steeds hetzelfde patroon herhaal? Ben ik misschien gek?” Alle vrouwen hebben zich deze vragen gesteld. En dus daal je af, ga je graven in je persoonlijke geschiedenis, met twee, vier handen tegelijk, en komen er duizenden puzzelstukjes naar buiten. Een onontwarbare puzzel.
En het is hier, op dit punt, dat alles begint. Wist je dat niet? Het is vanuit die enorme leeuwenmoed, die er voor nodig is om zo naar jezelf te kijken, naar jezelf in duizend stukjes, dat je opnieuw begint.
Want een vrouw begint hoe dan ook opnieuw, draagt een instinct in zich dat haar altijd weer voorwaarts zal doen gaan. Je zult een strategie nodig hebben, je zult een nieuwe vorm moeten verzinnen voor een nieuwe jij. Want het is zover gekomen dat je jezelf opnieuw moest leren kennen, dat je jezelf opnieuw aan jezelf moest voorstellen. Je kunt niet meer zijn wie je eerst was. Wie je was voordat je begon te graven.
Word je er niet enthousiast van? Dat zal langzaam maar zeker wel komen. Opnieuw verliefd worden op jezelf, of voor de eerste keer verliefd worden op jezelf, is als een diesel. Het start langzaam, en het is zaak vol te houden. Maar als het eenmaal op gang komt, gaat het hard.
Het is een avontuur, jezelf opnieuw construeren. Het grootste avontuur dat er bestaat. Het maakt niet uit waarmee je begint – met het huis, met de kleur van de gordijnen of met je kapsel. Ik heb jullie altijd geadoreerd, vrouwen die opnieuw geboren worden, vanwege deze wonderbaarlijke wijze waarop jullie naar de wereld schreeuwen “Ik ben nieuw!”, met een gebloemde rok of een frisse blonde krul. Omdat iedereen moet begrijpen en zien: “Pas op: hier is werk in uitvoering, en we zijn ook voor jullie aan het werk. Maar vooral voor onszelf.”
Mooier dan de dageraad, prachtiger dan de zon: een vrouw die opnieuw geboren wordt is het prachtigste dat er bestaat. Voor wie haar ontmoet, en voor zichzelf. Het is de lente in november. Wanneer je het het minst verwacht…”
“Er zijn vrouwen die zich op een heel diep niveau anders voelen. Anders, omdat hun verlangens niet de verlangens van alle andere vrouwen zijn. Anders, omdat ze zich anders uiten dan alle andere vrouwen. Anders, omdat ze naar andere plekken zouden willen gaan dan de plekken waar alle andere vrouwen heen willen. Anders, omdat ze anders denken en anders voelen dan alle andere vrouwen.
Deze vrouwen voelen zich zó anders dat ze denken dat er iets ‘fout’ is, dat er iets mis is met hen. “Wat is er toch mis met mij?” vragen ze zich soms af, met tranen in hun ogen. “Waarom voel ik deze dingen?” vragen ze zich geschokt af. Ze zouden zich willen transformeren in dat wat ze niet zijn. Maar dat gebeurt niet. Omdat er in hun binnenste een stem spreekt die hen zegt: “Ga ergens anders heen”, “Volg een andere weg.”
Dat is de stem van de vlindervleugels.
De stem van de vleugels waarvan de vrouwen vaak niet weten dat ze ze hebben. Omdat ze ze niet zien. Ze bevinden zich áchter hen. En het zijn juist deze vleugels die deze vrouwen anders maken: bijzonder.
Het zijn de vleugels die hen ertoe aanzetten daar te gaan vliegen waar niemand vliegt. Daar te gaan zoeken waar niemand zoekt. Te hopen, waar niemand hoopt. Te zingen waar niemand zingt. Lief te hebben waar niemand liefheeft.
Het zijn grote en majestueuze vleugels, in de kleuren van de nacht en van de dag. Ze zitten vol beloftes, die vleugels. En je hoeft je alleen maar te bewegen in de richting waar zij je heen duwen, om te beginnen met vliegen, in de richting van mysterieuze ruimtes die rijk zijn aan beloftes die nog allemaal te ontdekken zijn…”
Deze website maakt gebruik van cookies. Door gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. Meer informatie
Deze website maakt gebruik van essentiële cookies die als doel hebben de website goed te laten functioneren en van eenvoudige cookies die je in staat stellen de content van deze website te delen via een aantal social media platformen. Deze website maakt géén gebruik van cookies die aan advertenties of gerichte tracking-doeleinden gerelateerd zijn. Meer informatie over cookies en de bepalingen die daarover middels de Cookiewet zijn vastgelegd vind je op de pagina 'Cookieverklaring', te bereiken via de hyperlink 'Cookieverklaring' onderaan deze webpagina. Meer informatie over het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com en de redenen daarvan vind je in de privacyverklaring, te bereiken via de hyperlink 'Privacyverklaring' onderaan deze webpagina.
Door verder te navigeren op c.q. gebruik te maken van deze website ga je akkoord met het cookie-gebruik van www.sharonkersten.com.
Als je niet akkoord bent met het cookie-gebruik van deze website word je vriendelijk verzocht geen gebruik te maken van deze website.
